zondag 27 maart 2011
zaterdag 26 maart 2011
Filosofie aan de ontbijttafel
De laatste tijd slaat de jongste de oudste regelmatig op zijn hoofd. Nu hebben we de oudste gemaand om te proberen zoiets niet in een schreeuwpartij te laten ontaarden en het ons te melden als hij zelf geen oplossing ziet. Doorgaans ontaardt het dan later alsnog in een groot gekrijs, zodat wij er allemaal van doordrongen worden dat fysieke isolatie geen garantie is voor mentale verwijdering, of voor een gebroken wil.
Deze ochtend vroeg ik aan de ontbijttafel aan de jongste waarom ze oudste op het hoofd slaat. Het antwoord had een simpelheid die me verbaasde: "omdat ik wil dat J [de oudste] kleiner is." Zoiets als een spijker op zijn kop slaan. De oorzaak is waarschijnlijk dat de oudste de laatste tijd grote stappen onderneemt tot zelfstandigheid, en dit verontrust de kleinste.
De oudste vreest namelijk de dag dat hij op kamers moet, en probeert zich daar nu op voor te bereiden. De kleinste wilde, zo zei ze, net als de oudste, zelf met de bus, alleen en een echte bus [geen schoolbus], en dan alleen naar de winkel om "dingen" te kopen. En klaarblijkelijk, om dit te bereiken moest niet zijzelf groter worden maar de oudste kleiner.
Vanuit haar perspectief is dit begrijpelijk. Zij is immers groot, want ze heeft een eigen brievenbus, creditcard, geld, mobiele telefoon en MacBook. Ziet de oudste vanaf geboorte de gevaren van de grote wereld, de jongste opereert vanaf jaar nul onder de aanname dat ze groter is dan het leven.
Om met Searle te spreken, bestaat voor haar 1 direction of fit, namelijk een world-to-word fit en geen word-to-world fit, of aldus Velleman, een world-to-mind direction to fit ("facienda") en zeker geen mind-to-world direction of fit ("facta"). Of, om met die andere grote filosoof, Team Sheen, te spreken, "because she wills it". En op die manier typt ze eerst haar password in op haar laptop en gaat dan "even lekker gamen".
tags:
opvoeding,
wetenschap
maandag 21 maart 2011
Lente in Edmonton
Het is lente in Edmonton. Laat je niet bedonderen door de beelden. Sneeuw of geen sneeuw [deze week is er weer een paar centimeter gevallen], het is lente in Edmonton.
Toegegeven, de planten lijken afwachtend dit jaar.
Abonneren op:
Posts (Atom)