Vetcooledodehoekles! DUH.

Toen ik al niet eens meer jong was, kwam het woord 'wreed' in zwang. Het lukte mij niet meer om de fijne nuances van dit woord te leren, want ik was opgegroeid in de generatie van 'kei'. Overigens heb ik ook van 'kei' de kneepjes niet onder de knie gekregen omdat ik het associeerde met Nederland onder de rivieren. Dat was niet mijn land, niet mijn taal en dus was voor mij ook nooit en te nimmer iets 'keigaaf', hoogstens keihard omdat een kei hard is. In mijn taal zei je ook geen 'houdoe'. Tevens weerhield ik me van het westerse 'doei'. Wij zeiden 'aju' of 'ajuus'. Ik ben wars van nieuwe invloeden, maar inmiddels vinden de nieuwe invloeden wel hun weg naar mij. 'Vet cool' is natuurlijk een oude bekende. Ik denk dat Jakob die al gebruikte toen we naar Canada vertrokken. Zo had Jakob deze week een vet coole les over dode hoeken in het verkeer. Er kwam zelfs een vrachtauto op school, en de dode hoek werd zelf aanschouwd. Vet cool dus. Een nieuwe voor mij is 'hard'. Volgens Jakob is iets 'hard' als het erg is, maar preciezer kan ik het niet krijgen. En favoriet is natuurlijk Rebecca's 'duh' met de bijbehorende onderuitgezakte toon, a la Charlie Sheen. Voor alles dat al 100 jaar bekend verondersteld kan worden. Hoe kun je zo dom zijn! Duh. En zo af en toe is hier nog iets 'epic'.