Buurman Lasse & Buurman Kapla

We zullen ze missen, de Sunnies, onze overburen, Buurman Suad & buurman Lasse, buuv Karen & buuv Kima. Uien op, de Sunnies hebben er vast nog wel een paar! Beslag in kom, eieren, oeps ehh, eieren? Jakob, ga je even naar de overkant, eieren halen? Jakob en Lasse kennen elkaar vanuit de wieg, evenals Becky en Kima. En de maandag, zoals vandaag, om de week Lasse hier, Jakob daar. Nog een paar maandagen en dan moeten we ook van dit alles afscheid nemen. Redden we het wel zonder de Sunnies?

Bremhut II

Sandra in groeizaam gras aan de Vecht
Foto: Rebecca Kaiser

Wij waren al eerder eens in de Bremhut, afgelopen jaar, maar toen in februari, bij 2 graden, met rokende adem was het bar, koud, en tweezaam. Nu zijn wij hier met z'n allen, om een beetje afscheid te nemen, met uitgebreide barbecue, wijn, bier, en vooral slivovitsa. Maartje was er natuurlijk, als hoofdverantwoordelijke, Marloes en Werner, Jaap uit Brussel, - Karen, Suad, Kima an Lasse, - Sandra, heel verassend Jakub, Christine, Nora en Mia, laat op zaterdag Coen, en op zondag ter afsluiting Daniela, Ulric, Barbora en Aron.

Ondanks veel bewolking en enige buien op zaterdag en zondagmorgen werd het uiteindelijk heerlijk warm, groeizaam weer. Overdag werd gewandeld en gevoetbald, en 's avonds zaten we bij een rustig, diepgaand gesprek over o.a.

• de bremgun
• Balkan politiek
• de shabbes gooim
• Maartjes gewoonte de koffiehuid op te eten
• Belgisch bier
• autogamie
• het maken van Slivovitsa
• de rijkste man van Servie
• zwaluwen
  
• de tristesse van Ommen
• de kracht van de nacht ("oerbrood")
  

samen in een halve kring, uitkijkend op een golvend meer van vette, groene maïsplanten van de een of ander NOZ boer. Het was misschien minder rustig gebleven, had ik niet het onvermijdelijke en ook domste gedaan, wat ik had kunnen doen, met biertjes op en op sandalen op een rompelwei te voetballen. De straf kon niet uitblijven: 1 of 2 gescheurde banden, heel handig als de verhuizing- en afbraakwerkzaamheden nog maar half afgerond zijn. O je, o je. Met Jaap en TomTom moest ik naar het Isala ziekenhuis in Zwolle brommen, om daar foto's te laten maken. Wat lagen en zaten wij daar zenuwachtig op het meubilair: de enkel had immers gebroken kunnen zijn, en de biertjes opgedronken als de chirurg nog langer luimde.

Wij waren dan toch verbaasd: al die lieve aardige mensen bij elkaar, al die vrienden, als je weggaat voel je pas wat je achter laat, en al is dit ook een gemene plaats, het hartje zeert zoet en bitter, rond en vierkant tegelijk.

Op de sofa bij Dr Melfi

En vannacht donderde de boekenkast nog na in mijn hoofd. Ik stond in de Bada Bing, maar dan een kleintje, met roze schemerlicht en een zwart(nep)leren bankstel schuin tegenover de deur. Op die bank zat een oud studiegenoot *geen details* met op schoot twee meisjes *geen details*. Wilde ik hem niet wat vertellen? Geen idee wat. Dan maar doorwandelen naar de aangrenzende ruimte, even kaal en met een even (nep)leren bank, loodrecht op die andere. Ik was nog maar net lekker gaan zitten of de paniek sloeg in als een bom, geen nep dit keer. IK WAS HIER BINNENGEGAAN ALLEEN OMDAT IK NET BESLOTEN HAD DAT IK NAAR BINNEN ZOU GAAN. Weg! Wakker! (ehhh toch een beetje angst onder de leden?)

De opruiming is begonnen

Afbreken van de boekenkast
Foto: Rebecca Kaiser

En meteen gaan we aan de slag, geen hooikoorts kan ons stoppen, en allen willen meehelpen. Jakob pakt 8 boekendozen in een klap, terwijl onder mijn vaardige handen de kast in elkaar dondert. De kast verhuist nu voor de derde keer, naar Hagar, hoewel hij eigenlijk al bij de laatste verhuizing bijna bij het grofvuil beland was. De groene stoel die zich in de voorgrond opdringt heeft het wel gezien. Hij gaat dood.

Ciao

Afscheid bij Textkernel (19/06/2008)
Originally uploaded by logologics

Het zit er op. Dag collegae! de zware trein komt langzaam aan het rollen, het grote schip wordt geladen, nog een beetje meer dan een maand en wij zijn in Edmonton! Het was knokken bij Textkernel, maar het was ook erg leuk, en de afscheid was best emotioneel. Gelukkig was er genoeg Hollandse Nieuwe om tranen te drogen ...

Modderen in de Achterhoek

Modderen in de Achterhoek
Originally uploaded by logologics

Eerst heeeel lang modderen, dan nog meer modderen, alle kleren uit, tot de modder uit oksels en oren loopt. Ome Hubert moest dit opruimen met tuinslang en 15 emmers vers water. Op de volgende dag bezochten wij samen als afsluiting het Land v J Klaassen, waar geklommen, gefietsscooterd, geluchtkussend en gepoppenkastgekeken werd, tot het slot besloten werd met hamburgers, friet, en limonade, en zo de gretige zielen eindelijk rust vonden, want zo hoort dat nu eens allemaal in dit anno domini op deze planeet hier en nu.

Allemaal zalig en vrolijk tot op de volgende ochtend het echte afscheid moest komen. Toen werd Arthur ontroostbaar treurig en moest lang, lang huilen, en ook op de volgende dagen, terug in Genval was het verdriet nog niet opgedroogd.