Bremhut II

Sandra in groeizaam gras aan de Vecht
Foto: Rebecca Kaiser

Wij waren al eerder eens in de Bremhut, afgelopen jaar, maar toen in februari, bij 2 graden, met rokende adem was het bar, koud, en tweezaam. Nu zijn wij hier met z'n allen, om een beetje afscheid te nemen, met uitgebreide barbecue, wijn, bier, en vooral slivovitsa. Maartje was er natuurlijk, als hoofdverantwoordelijke, Marloes en Werner, Jaap uit Brussel, - Karen, Suad, Kima an Lasse, - Sandra, heel verassend Jakub, Christine, Nora en Mia, laat op zaterdag Coen, en op zondag ter afsluiting Daniela, Ulric, Barbora en Aron.

Ondanks veel bewolking en enige buien op zaterdag en zondagmorgen werd het uiteindelijk heerlijk warm, groeizaam weer. Overdag werd gewandeld en gevoetbald, en 's avonds zaten we bij een rustig, diepgaand gesprek over o.a.

• de bremgun
• Balkan politiek
• de shabbes gooim
• Maartjes gewoonte de koffiehuid op te eten
• Belgisch bier
• autogamie
• het maken van Slivovitsa
• de rijkste man van Servie
• zwaluwen
  
• de tristesse van Ommen
• de kracht van de nacht ("oerbrood")
  

samen in een halve kring, uitkijkend op een golvend meer van vette, groene maïsplanten van de een of ander NOZ boer. Het was misschien minder rustig gebleven, had ik niet het onvermijdelijke en ook domste gedaan, wat ik had kunnen doen, met biertjes op en op sandalen op een rompelwei te voetballen. De straf kon niet uitblijven: 1 of 2 gescheurde banden, heel handig als de verhuizing- en afbraakwerkzaamheden nog maar half afgerond zijn. O je, o je. Met Jaap en TomTom moest ik naar het Isala ziekenhuis in Zwolle brommen, om daar foto's te laten maken. Wat lagen en zaten wij daar zenuwachtig op het meubilair: de enkel had immers gebroken kunnen zijn, en de biertjes opgedronken als de chirurg nog langer luimde.

Wij waren dan toch verbaasd: al die lieve aardige mensen bij elkaar, al die vrienden, als je weggaat voel je pas wat je achter laat, en al is dit ook een gemene plaats, het hartje zeert zoet en bitter, rond en vierkant tegelijk.