Klets, klets!

Een tijdje geleden heeft oma Z. uit de lokale bibliotheek voor een appel en een ei Afke's tiental op de kop getikt, en vervolgens heb ik het boek tijdens een van de vele reizen vanuit het land van de modderpoten en kleiaardappels meegenomen. 'Afgeschreven' heet het. Er ontbreken geen bladzijden en geen enkel kind heeft het aangedurft om de platen van Cornelis Jetses eruit te scheuren om naast K3 aan de muur te hangen. Lezen de Nederlandse kindertjes dan Afke's tiental niet meer? Is bij gebrek aan kastruimte besloten het boek uit de collectie te gooien? Wat een schande! Wat een eeuwige zonde! Op zoek naar een voorleesboek, begon A. enige tijd geleden aan Afke's tiental. Ons vocabulair groeide iedere dag: vlasbrakers, braakhok, baai, soekerbak, zogstreep, sjako, enzovoorts. Ons begrip van het Nederlandse idioom verdiepte zich tot ongekende dieptes. Eindelijk leerden we de herkomst van 'doofpot' kennen bijvoorbeeld. Onze kennis over de Vaderlandsche geschiedenis werd weer even opgefrist als men met volgeschoten gemoed zingt over de Boeren in Transvaal die nog hard te kampen hebben met de Engelsen, en nog steeds refereren we graag, vooral richting J&R, aan het deel waarin beschreven wordt met hoeveel dankbaarheid een stuk roggenbrood met fijngeprakte aardappel wordt verorberd. Maar ons aller favoriete scene is toch wel als vader Marten zijn zoons Jetse en Klaas over de knie legt aan het einde van een spannende dag op het water vol ondeugd en gevaar: "En Marten? Ja, die vond eigenlijk dat de jongen al genoeg geleden had; maar nu Jetse zelf zo smeekte om geslagen te worden, nam hij hem toch maar even over de knie. 'Zo,' zei hij half lachend, 'dat gaat net zo goed, zo zonder broek!' en nu ging 't: 'Klets, klets!' - en die paar frisse klappen brachten Jetse weer helemaal terug in zijn evenwicht. En nu Klaas nog! - Die spartelde wel erg tegen, maar hij moest er toch ook aan geloven. 'Klets, klets!' Dat klonk toch zo fris en krachtig, na al die doorgestane angst! Heit fleurde er zelf helemaal van op."