ID please

CAN I SEE YOUR ID??!! In een bui van euforie heb ik mijn eerste stappen in de lokale liquorstore gezet. Het was een stralende zaterdag en ik verbaasde me er plotsklaps over dat ik rondliep op Calgary Trail, zoals het gevoel van ongeloof me wel vaker ineens overvalt als ik alleen mijn weg door Edmonton vind. Tijd voor een glas wijn! Het openen van de twee deuren voelde als een criminele daad. Maar het is me gelukt om met een Canadese Merlot 2006 en een Sauvignon Blanc uit datzelfde jaar weer diezelfde deuren uit te komen zonder gearresteerd te worden. Mijn eigen jaartal werd geaccepteerd (pffft, even zweet wegwissen). Thuisgekomen meteen de glazen uit de kast gerukt, de flessen uit de driedubbele zakken gehaald en de kurk van de fles getrokken.

Ondertussen komen de temperaturen in het bereik van de Eiswein, en kon ik mijn eerste bevroren dekbedovertrek -per ongeluk buiten laten hangen- oogsten. Nog een graadje kouder was het in Alaska, waar Alexander Supertramp (Into the wild) rondstapte en uiteindelijk ook niet meer rondstapte. Vatbaar voor het minste sprankje sentiment, werd ik neergehamerd door de idealistische zoektocht naar de pure ballastloze ervaring. Niet dat ik ons reisje direct in dit licht beschouw. Meer deed de film me denken aan mijn favoriete kinderspelletje op de vrije zaterdagen: Ik ben een arm arm weesmeisje en moet leven van de knollen en bollen in het veld. De tuin was doorgaans overvloedig en stond vol met bieslook, kruisbessen, rode bessen en worteltjes. Als de nood groter werd, was er zuring en honing in de dovenetels (geen vetpot). Later hoorde ik dat andere meisjes doorgaans 'prinsesje' speelden. Ik was geen prinsesje, maar tekende ze, vellen vol, tot ze een redelijk niveau van perfectie hadden bereikt. Nu de wijn is aangebroken wordt het ook hoog tijd om weer eens de kwasten op te pakken. Regisseur Sean Penn verdenk ik overigens wel van enig moraliserend ingrijpen betreffende family values. Ook geloof ik niets van die laatste zin.