We lopen linksom Astotin Lake, er waait een gure wind, blauwe lucht en flurries wisselen elkaar af en ik zing mijn hele repertoire aan liedjes. Later volgen we een coyote spoor dat ons naar een schiereneilandje leidt.
Met name de traditionele avondvierdaagse liedjes (ik heb een potje met vet, het hondje van de bakker) houden de kinderen op de been. Bij de auto wacht ons een rustig grazende eenzame bison op. We zoeken een plekje dat een beetje beschut is, stampend om de voeten warm te krijgen. Maar het vuur brandt goed en we staan er allemaal dicht omheen, gooien hamburgers, broodjes, bacon en ui op de gril en schenken een verse bak koffie op (met nieuwe muts op).
Als de voeten warm worden, worden de vingers koud en als de vingers warm worden, worden de voeten koud en uiteindelijk daalt de kou zo diep in dat er af en toe van binnenuit een rilling komt. We houden het vol tot 6.30 PM en stappen dan weer in de auto. Er zijn nog meer eenzame bisons links en rechts van de weg en een klein knaagdier loopt op de weg met achterpoten langer dan voorpoten en een slepende staart. Een muskusrat? Tante M stuurt haar van de weg af. Bijna bij de uitgang slaakt J een kreet. Bij de grote beverburcht, altijd voor verlaten aangezien, zit een bever. En nog een, en nog een. Er zijn wel zes bevers die op de burcht klimmen, onder water duiken, met de neusjes omhoog door het water zwemmen, met takken slepen en knagen aan boomstammen. Ze zijn druk, ijverig en hebben geen enkele last van de kou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten