Kamelenexport

Op vrijdag, na de workshop, kregen we een stadwandeling aangeboden en zo kwam het dat we eerst naar de meest noordelijke grootste kathedraalkerk wandelden, de Nidarosdomen (zie hier hoe deze kolos stap voor stap is gebouwd). Daarna wandelden we verder. De avond ervoor waren we hier ook al in de buurt geweest, om te eten in het koetshuis van het aartsbisschoppelijk paleis. Men bestelde massaal rendier.

Over de Gamle Bybro (gammele brug??) naar Bakklandet, met oude houten huisjes met werven waar vroeger de schepen gemaakt werden. Overal liep jeugd in grote rode broeken.


Sommige groepjes hadden het erg gezellig gemaakt, met een vuurtje, de nodige alcoholica en een dekentje over de knieen. Deze jeugd blijkt drie weken lang te vieren dat ze hun middelbare school hebben afgerond. Het gekke is echter dat ze dit viert voor de examens. Er gaat een weg steil omhoog naar de vesting. Aan de voet van de berg worden we gewezen op 'swerelds eerste (en enige?) fietslift.

Trondheim (spreek de /d/ niet uit) blijkt de op-2-na grootste stad van Noorwegen te zijn. Ik kan het me amper voorstellen: het oogt als een klein provinciestadje. Ook staan de Trondheimers bekend om hun traagheid. Daar kan ik me wel wat bij voorstellen.

We wandelen over de Kjopmannsgata (met een streepje door de /o/). De Nederlanders zijn hier rijk geworden door de verkoop van gedroogde kabeljauw aan de katholieke landen om de vastendagen goed door te komen. Via de Var Frue kirke (met een bolletje op de /a/), naar de Stiftsgarden (bolletje), het koninklijk paleis: een bescheiden geel houten bouwsel. De vogels blijken weinig respect te hebben voor een van de meest geliefde koningen van Noorwegen, Olav V.

En zo stappen we verder tot we bij ons eigen oude straatje aankomen, een van de oudste van Trondheim. Tijdens het eten, bij de lokale Italiaan, vernemen we nog dat Noorwegen de grootste exporteur van kamelen is; ze worden in de dierentuinen gekweekt. Na het eten besluit ik dat het tijd wordt om het lokale bier eens te proeven.