Boeven

In de late 19de eeuw was de frenologie een serieuze tak van sport. Tegenwoordig is het echter een uiterst obscuur gebied. Toch betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik, als ik een berichtje over deze of gene misdadiger lees, graag het plaatje erbij wil zien. En met een beetje googelen lukt dat ook aardig. Neem gisteren. Ik zat op nu.nl te kijken, en klikte door naar het lijstje met de meest gezochte misdadigers van Nederland. Dan ga je (ik) toch eens wat beter naar die koppen kijken, om te zien of je de misdaad eruit af kan lezen. Doorgegroeide wenkbrauwen? Eentje misschien. Lage voorhoofden? Hmm, eerder aan de hoge kant. Eentje, die nota bene een dubbele moord op twee bejaarden op zijn kerfstok heeft staan, blikt zachtmoedig de camera in. Juist de onschuldige huisvader of moeder-achtige boeven fascineren me het meest. Hoe vaak vertel ik mijn kinders niet dat alleen in simplistische boeken en films de boef eruit ziet als een boef? Maar eigenlijk ben ik, alle ratio ten spijt, geen haar beter.