Vorige week ben ik met Rebecca naar het oude land afgereisd. Op de heenreis jammerde ze eerst even over het gemis van haar grote broer, maar daarna nestelde ze zich met oordopjes in de oren voor het scherm en 6 uur lang in herhaling dezelfde tekenfilms om een uur voor landing in een diepe slaap te vallen. Ik keek Up in the air. Op Heathrow had Rebecca binnen de kortste keren haar rugzak vol met geurende strookjes en proefflesjes. Aangekomen in Nederland verbaasde ze zich over al die mensen die Nederlands praatten. Ik raadde haar aan om niet altijd op zo'n luide toon te praten. Het was een week waarin Nederland zich van een zonnige kant liet zien, terwijl in Edmonton de storm woedde. Rebecca reisde door Nederland onderin en later bovenin een dubbeldekkertrein, hield stug vol dat ze niets herkende, maar controleerde wel in elk huis waar we kwamen of alles nog net zo was als vroeger. Op de terugreis keek ik Das weisse Band en Milk terwijl Rebecca in dromenland alle indrukken nog een keertje herbeleefde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten