De beste broden ooit

Twee dagen geleden bakte ik de beste broden ooit. Het deeg was perfect gerezen, en in de net gepoetste oven bakten twee goudbruin-krokante bollen met een fijne korst en mooie gluten-structuur. De volgende dag, en ook deze ochtend hadden A. en ik allebei een bittere smaak in de mond. Ik woei het een beetje weg, maar A. rechercheerde driftig het internet, en stuitte op deze pagina. Nu hebben we inderdaad twee dagen geleden, net voor of nadat ik het brood de oven inschoof, een zakje rauwe pijnboompitten weggekaand. Slechte Chinese pitten dus, die onze arme overprikkelde hersentjes in de war sturen. Maar wat hebben die beste broden ooit hier nu mee van doen? Wild speculerend, hadden we de broden verdaderd. De gist was misschien een beetje oud, of nog waarschijnlijker, restanten ovenpoetsmiddel hadden zich in de perfecte gluten-structuur ingevreten. Moest je ook niet kniehoge handschoenen aandoen, terwijl je het spul aanbracht op de ovenwandjes, evenals een mondkapje? De conclusie was snel getrokken, en dr Google te laat geconsulteerd en zo belandden de beste broden ooit in het afval.