Het uurtje met de "tube" van Heathrow naar King's Cross leek langer te duren dan het oversteek over de oceaan. Maar we zijn er, en wel in een hotel op z'n Amsterdams: vier steile trappen moeten we opklimmen. Niet slecht gezien het Engelse ontbijt dat ons iedere ochtend te wachten staat. En dat (trappen + ontbijt) met de hitte die de stad teistert! De Londonaren hebben er geen last van, want die waren vandaag door het dolle heen. Engeland is door! En, zoals Jakob nog net meepikte tijdens onze pizza, ook 1 van zijn 3 persoonlijke favorieten, Duitsland, lukte het nog net een schamel puntje te scoren tegen Ghana. Jakob heeft op zijn eerste wetenschappelijke receptie 15 gefrituurde prawns opgegeten, was verguld bij het zien van de cobblestones op straat, en wist niet meer welke taal hij tegen wie moest spreken, maar samen hebben we, ondanks het flinke glas wijn van mams, op gevoel de weg naar huis gevonden. Nu wordt het langzaam tijd voor ol' friend Melatonine, want morgen gaan we alles horen over de hersenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten