De gezichten van Utreg

Op zaterdagochtend eerst met de tube naar Heathrow, terminal 5. Inchecken, en op naar de gate. Jakob vraagt me, na de poortjes, wat ik het engste eraan vind. Hij vindt het namelijk moordend spannend, benauwd dat hij iets illegaals heeft of doet. Ik zeg 'm, saaie rationele tut, dat ik niets eng vind omdat ik niets onwettigs heb of doe. Maar als ik eerlijk ben, moet ik bekennen dat ik het wel spannend vind ... Met een grote sprong zijn we in Nederland, waar onze voormalige buurman ons vanaf station Utrecht ophaalt, samen met vriendje L.

Jakob en L. gedragen zich eerst nog een beetje schutterig, beetje gek allemaal, maar eenmaal thuis aangekomen, vraagt L. of Jakob meegaat naar zijn kamer en dan is het ijs gebroken. Zo simpel kan het zijn.

Jakob schiet nog een plaatje van ons vroegere huis:

In de avond raapt voormalige buurvrouw K. alle moed bij elkaar en chauffeurt ons naar zus M. Zoals ik altijd, en nog steeds, bij mijn ouders, als eerste de koelkastdeur opendoe om de inhoud te controleren, gaat ook Jakob zijn vaste bakens af. Spinnewiel? Strips?

Zondagochtend bewonderen we nog de mooie klompen van molenaar F. Echt wilgenhout.

Dan wachten op bus 3, op naar de tuin.


Het kwik stijgt snel. Het wordt zweten. Tot de middag plukken we onkruid, heel veel heermoes, oogsten sla en aarbeien, reageert Jakob zich af op een stukje onontgonnen grond, werkt zich diep in het zweet om dan het hoofd onder de kraan te steken


Na de middag wandelen we van tuin naar vriendje S., waar als vanouds de twee hondjes huishouden. Voor Jakob zal het een middag zwemmen worden, en ik trek me terug met laptop om nog wat klusjes te klaren.