Rupert rainbow

Op de boot leggen we ons eerst maar eens comfortabel neer op de lounge banken tot de cafetaria opengaat voor koffie en ontbijt. Daar ontdekken we dat Moostache Joe met ons meereist, een gezelschap van 50 senioren, en een enorm gesnater in de ontbijtzaal. Er is nog een kleine catastrofe, wanneer de mosterd bijgevuld moet worden, en de medewerker - op leeftijd - niet weet hoe dat moet. Verder verloopt de reis vlekkeloos. Bij de douane nog wat gedoe rond onze bearspray, die we uit een van de onderste koffers moeten opdiepen (terwijl de achterklep nog steeds niet opengaat), maar dan rijden we toch echt als vakantiegangers zonder werkvergunning Canada in. Het is een raar gevoel. Veel tijd hebben we niet om hierover in overpeinzing te vervallen want we moeten 1) achterklep open krijgen, 2) internet checken voor updates betreffende onze geplande kayaktrip, 3) een enorme lijst boodschappen inslaan voor deze zelfde kayaktrip: 12 maaltijden voor 9 personen moeten we koken. Is er nog tijd voor kayaken, vragen we ons bezorgd af? De boodschappen lukken, de achterklep niet, en alles (kinderen, koffers, proviand) past net in de Jeep. We zetten kamp op bij onze oude vertrouwde kampeerplek in Prince Rupert, en zien daar de mooiste regenboog die we ooit gezien hebben. Lange leve Rupert in the Rain.