Calgary Zoo II

Direct uit bed 9 etages naar beneden om in het zwembad te dobberen, ontbijt en vervolgens met de C-train weer naar de zoo want we hebben nog een berg kaartjes en zoo bucks te verpatsen. Het weer is omgeslagen. Het is mild met een klein zonnetje. In de dierentuin, nu stikdruk want het is de nationale vrije "family day", gaan we eerst weer rechtsaf naar de dinotuin. Het lukt ons om de favoriet te pakken te krijgen: de Edmontosaurus.

In de Savanne worden de red river hogs op de foto gezet. Pas bij bestudering van de foto valt me op hoe menselijk de ogen van deze dieren zijn.


"Wat heb ik daar in mijn buidel hangen?" denkt de plastic kangaroe.

Terwijl de verzorgster zijn hok schoon spuit, probeert een kleine wallaby met omzichtige en voorzichtige bewegingen via de openstaande deur haar kantoor in te springen. Net als het gelukt is, komt de verzorgster terug. We lezen dat de "tree kangaroe" ontworpen is voor het leven in bomen, en wel 9 meter kan springen. Het exemplaar dat we zien, gedraagt zich echter alsof hij nog nooit in zijn hele leven een boom gezien heeft. De vleermuizen hangen ogenschijnlijk ontspannen op de kop, maar hun drukke oortjes spreken de rust tegen.

Op de Elephant Crossing vervelen de olifanten zich een beetje. De grootste heeft een record op zijn naam staan: hij had 's werelds grootste slagtangen. Inmiddels is er eentje afgebroken en met de ander is hij naar de tandarts geweest. In Eurasie volgen we een luiaard die zich heel heel langzaam naar de waterbak begeeft, een slok drinkt, dan heel heel langzaam naar een slaapmatje gaat. De papagaaien pesten hem, en iedere keer als hij zijn hand of voet om een stuk tak probeert te klemmen, zetten zij hun snavel erin, maar uiteindelijk vindt hij een plaatsje om weer verder te slapen. Een knalblauwe met gele ogen macau geniet van de mensen, en springt heen en weer op zijn stok. Buiten maken we een ronde langs de Siberische tijgers. Hier loopt het uit de hand. Een tijger ziet een blinde-geleide-hond en loopt dreigend, onrustig en belust op prooi, moord en doodslag, langs het hek mee. Voor mij wordt de spanning teveel en bovendien is het hek veel te laag. Op de terugweg komen we een mooie rode panda tegen, die de typische berengang heeft met die naar binnen gedraaide pootjes.


We kijken bij gorillababy Jewanda, die lekker op haar rug krabbend aan haar buik een boerenkoolblad eet, stappen dan in de C-train om de auto op te halen en weer naar ons dorp in het noorden te vertrekken. 's Avonds kijken we daar het laatste deel uit de Bergman trilogie: The Silence.