Plannen

De sneeuw ligt er nog steeds. De lucht is grijzig-wit. De temperaturen zijn mild. De houtkachel snort. En zo wandelen de februari in. Ogenschijnlijk is het rustig, maar tussen de vier muren van ons oude, weer scheefzakkende pittoreske witte huisje met de gestippelde wanden, zoemt het. Sinds de kerstvakantie afgelopen is, zijn we aan het plannen alsof het leven ervan afhangt. We plannen zoveel - de agenda wordt dagelijks opengeslagen, mails verstuurd, bellijstjes gemaakt, en afgewerkt, spreadsheets in google docs gemaakt en gedeeld - dat we vergeten dat er een dagelijks leven bestaat, en ik van de weeromstoot ook geen stof meer heb om over te schrijven.

Volgend weekend zijn we in Calgary, dan vlieg ik naar Europa, is het al zo lentevakantie, die we in de bergen van Canmore gaan doorbrengen. In de zomer de meren van Noord-Sasketchewan per kano verkennen en dan rondreizen aan de Atlantische oceaan, Quebec, mogelijk een puntje Maine, New Brunswick, stukje Prince Edward Island, vervolgens Nova Scotia.


Inmiddels is ook Egidius in Canada geland. Jakob was erg te spreken over het ontwerp van de voorkant. Wij over de binnenkant. In sneltreinvaart hebben we alle verhalen gelezen, en nu zitten we met het gevoel dat we de helft nog eens moeten lezen, of minstens een stroomdiagram moeten maken. Hoe zit dat nou met die schrijver in dat hotel? Binnenkort schrijven we een diepgravende recensie (het staat op de to-do-lijst in onze digitale sticky notes).

Daarnaast deze week nog een pareltje van Ingmar Bergman gekeken, Through a glass darkly. Over grote dikke spinnen met harige poten, en een goed gesprek met je vader. Een paar dagen later deel 2 van de trilogie, Winter Light. De spin kwam terug, de vader niet. Pittige kost. Het landschap leek op hier.