European parenting habits

De tijden zijn zo hektisch - we gaan van eerste/laatste fluitrecital, dag hier, rapporten opsturen, laatste vioolrecital, laatste lunch, boeken meeslepen van campus van naar huis, fiets verkopen, bezoek Victoria, tiende back-up maken, laatste playdate, laatste keer zwemmen, dag daar, doos inpakken, conferentie Madison enzovoorts - dat we deze maandagochtend een historisch dieptepunt bereikt hebben in het voorbereiden van de lunch van J & R. De voorgaande dag, zondag, was gevuld met de generale repetitie en de laatste Springdance show van dancing flower R, en het was niet in ons 4-koppige hoofd opgekomen om na te denken over eten. Nu liggen er enige gevoeligheden bij de lunches (J's school is een nutfree zone waardoor pindakaas, amandelpasta en hazelnootpasta uitgesloten zijn, broodjes met jam soppen door na een tijdje en boter is weer niet door iedereen gewenst) hetgeen de zaak niet simpeler maakte, maar A dacht om 7:30 een mooie oplossing gevonden te hebben in een potje met rode pesto dat hij in de koelkast gevonden had en stond, toen ik om 7:45 de keuken in kwam, een grote pan met dikke macaroni's te koken. Dat potje pesto kwam me bekend voor. Zeker nadat ik gisteravond post hoc ontdekte dat A een oude yoghurt opgelepeld had waarvan de bovenkant van de pot (bij nadere inspectie bij lamplicht) turquoise-beige was, leek het me zaak de pesto te controleren. En ja hoor, een wit pluizig plekje aan de bovenkant. Pesto exit. Wat nu? Normaal ben ik niet voor 1 gat te vangen als het gaat om creatief koken met niets, maar deze ochtend moest ik toegeven dat mijn hoofd net zo leeg was als de koelkast: 1 ei (maar om nu dit ene ei over de beide lunchtrommeltjes te verdelen, leek te treurig voor serieuze overweging), 1 komkommer, een paar wortels, en 3 tofutoetjes. Op het aanrecht lagen een paar uien en een aardappel. Het was 7.50 en Marcy kon ieder moment vanuit de schoolbus bellen dat ze stond te wachten op R. En dus kregen de beide kinderen een dampende bak met dikke macaroni's mee, afgesmaakt met een scheut high-quality olijfolie en versgemalen zwarte peper, daarbij een fles puur water en een sinaasappel from scratch; en wij, falende ouders, hopen maar van harte dat de juffen deze lunch scharen onder een authentieke puristische Europese leefwijze. En ach, is olijfolie niet eigenlijk hartstikke gezond. En zo'n lege koelkast geen bijzondere leerervaring?