gekleurd door mijn Oerhollandse jeugd. In Utrecht reed ik altijd bij voorkeur achter of voor A, maar niet naast, omdat ik anders alleen maar paniekerig naar zijn wild slingerende stuur kon kijken. Ik zag in elkaar hakende fietssturen, met allerhand dramatische gevolgen van dien. Niet dat mijn fietsstuur ooit in dat van een medefietser gehaakt is, of dat ik zelfs maar een in elkaar gehaakt fietsstuur gezien heb, of dat het fietsstuur van A, zo'n horizontale streep, ook maar kon haken. Het was gewoon een van die gevaren waar ik als kind, fietsend kind met krom stuur, herhaaldelijk voor gewaarschuwd was. Een ander PPP (PersoonlijkPaniekPunt) is onder het ijs raken, bij het uittesten of het ijs wel sterk genoeg is. Wie kent het niet uit z'n jeugd, na de eerste nachten vorst even dat slootje achter het huis uittesten? Ik niet, want daar was ik een veel te grote schijterd voor. En dus testte A vandaag het ijs op Piramid Lake:
E fantaseert, het stuur slingert nooit!
BeantwoordenVerwijderenIk zou zeggen: Beste lezers, kijk de verschillende berichten op dit blog eens door, kijk wie de auteur is, en dan komen we nog eens terug op de vraag wie hier de meeste fantasie heeft.
BeantwoordenVerwijderen