Djeeezper Part 3: Black and White

Ik was vandaag bang, en laat me dat voorop stellen, uiteindelijk geheel zonder reden. Gisteren waren we nog met de gids op pad, toch vandaag moest het op eigen houtje. Wij wilden skiën in het wilde bos rond Maligne Lake. Als geboren gevarenziener vreesde ik a) dat ergens op de eenzame route de motor zou rebelleren of de pulley ontploffen (dit omdat de Jeep soms een onaangenaam geluid maakt op dit moment, en hij dat al eerder deed, en toen was het de pulley, god mag weten wat dat is, maar het kan ervoor zorgen dat de auto helemaal stuk gaat bij volle vaart; b) dat de auto een keer gestopt niet meer opstart; c) dat wij een zwarte beer tegen komen (die kruipen nu uit hun winterholtes, en komen allemaal in het dal, want slechts daar kunnen zij nu voedsel vinden); d) een zwarte beer met cubs; e) een Grizzly (2.6 m hoog en sterk als 5 paarden; f) een Grizzly met cubs; g) een sneeuwlawine (de weg gaat door lawine gevaarlijk terrein, en de 'lente' is de gevaarlijkste tijd); h) een sneeuwstorm.


Toch zijn we weer heel naar huis gekomen, want de auto deed het goed, en ook de steilste besneeuwde bocht werd met gemak genomen. En beren zagen we niet, slechts een paar Wapiti.
Maar het was eenzaam daar, wij zagen sporen van misschien 3, 4 auto's voor ons op de weg, maar geen mens. Bij Maligne Lake waren wij de enigen, en dat is een raar gevoel gezien hoe groots het landschap is, en hoe veel bos en beren daar zitten. Wij durfden de Moose Lake Loop niet aan.


Op het bordje bij de trailhead stond: This is avalanche terrain. Do you have the knowlegde and matrial to rescue yourselve in case of an avalanche? Have you told someone where you are going? Do you have a plan? Hadden wij niet, en daarom maakten Jakob en Elma een cross-parkeerplaats rondje terwijl ik Rebecca bewaakte. Weer wat verder beneden, bij Medicine Lake (waar ook de twee fotos boven gemaakt zijn), vonden wij de door de rangers geadviseerde loipe naar Beaver Lake, en daarvan hebben wij dan, hard zingend, ca. 500m afgelegd, tot Becky moe werd en we moesten omdraaien. Thuis in de Jasper Inn nog naar hot tub en sauna, en Elma toverde bami in de kitchenette (opgepeuzeld met conimex 'ketjap manis').


Nadat de jeugd zalig weggedreuzeld was, pakten wij ons Kokanee Glacier Beer uit de koelkast en bedachten ons dat wij, ondanks zorgen en spanning een geweldige dag hadden in de berglucht, tussen witte sneeuw, zwarte bossen, en witte bergen, continu ingebed in meedogenloze wildheid, de ogen wijd open om er een beetje van mee te kunnen leven, wij civilisatiegeiten, die er helaas nauwelijks horen, hoewel, misschien elke keer een klitseklein beetje meer.