Van alles en nog wat

Het wordt met de week met de dag groener en groener in Edmonton. De -40 heeft de tulpenbollen die ik in de herfst in de grond had gestopt niets gedaan.

 

Bieslook en salie schieten overal op en in huis staan bakjes basilicum, calendula, tomatenplantjes, aardbeienplantjes en blauwe gentiaan voor te kweken. En de binnenkeuken op pantoffels maakt plaats voor de buitenkeuken op klompen:

 

Niet alleen de tulpjes steken nieuwsgierig hun kopjes boven de grond, maar ook nooit eerder geziene buren duiken overal op. Iedere dag trapt Jakob in de back alley een balletje en maakt een praatje met de backalleyachterbuurman, die zijn poedel uitlaat of bezig is met een twintigtal bakken, tonnen en teilen vol zand. De buren rechts zijn inmiddels in hun nieuwe huis getrokken, samen met twee zoons en drie honden. Met pijn in de buik luisteren we toe terwijl buurman Pat&Mat, een paar huizen verderop balancerend in de boom, hun gedeelde boom snoeien. En temidden van al dit lenteplezier heeft Rebecca weer leren fietsen op haar (bijna) nieuwe princess bike met tassels, en deed Cameron, de vorige bewoner van ons stulpje met wie we inmiddels een innige band opgebouwd hebben - eens per maand haalt hij de post op, wordt 3x door Jakob van het schaakbord geveegd en laat zijn kop koffie onaangeroerd staan - zijn laatste show als dj bij CJSR "because you have to move on". Panta rei? Wees niet overmoedig, dachten de weergoden, en lieten zich op woensdagnacht van hun minder zonnige zijde zien:

Het was de week van sneeuw en sociale evenementen. We dineerden temidden van de muziek van Frederik de Grote, Oxford English en twee heilige birmanen bij de ouders van een vriendje van Jakob, ik bezocht een bijeenkomst van de Edmonton Dutch Language Meetup Group, op het departement was een feestje voor alle binnengehaalde grants en funds, Rebecca verjaardagde bij vriend Ethan, en we namen afscheid van onze vrienden uit North Dakota. Het plan om in het zonnetje in de tuin te zitten, paar worstjes te grillen en een beetje te keuvelen werd noodgedwongen omgezet in keihard voetballen in striemende sneeuwregen:

Om de laatste loodjes van de winter te verlichten keken we Tenebrae, een eh interessant werkje, ergens tussen Tatort en Bitter Moon.