Mijnheer Curly Restgas

De belastingdienst laat al eeuwen niets van zich horen. Toch moet er al een paar maanden een brief in Heerlen liggen. Misschien op het bureau van mevrouw Bokkepoot, die net op de ochtend dat ze het stempel "SPOED" op deze brief zou zetten een burnout kreeg? Of was tijdens een kleine aardbeving, zeg 2.1 op de schaal van Richter, de hele stapel op de grond gevallen? Ook had een zomers lentebriesje de boosdoener kunnen zijn, en had mevrouw Bokkepoot, geheel tegen de regels van bureau buitenland in het raam op het haakje gezet waardoor, toen mijnheer Krulstaart de deur opende, onze brief ongezien (omdat mevrouw Bokkepoot en mijnheer Krulstaart elkaar al jarenlang niet onwelgevallig zijn) door het raam naar buiten waaide? Niet geheel onvoorstelbaar is ook dat onze in tweevoud verstuurde brief - de een aangetekend verstuurd naar het bezoekadres en de ander regulier naar het postadres - de medewerkers verward heeft. Mogelijk dacht mevrouw Bokkepoot dat mijnheer Krulstaart met onze melding aan de slag ging, en vice versa?

Gebeurtenissen als deze zijn niet onwaarschijnlijk. Hoe het ook zij, er gaan hier soms vele vredige weken voorbij waarin we ons laatste bezwaarschrift totaal vergeten zijn.

Maar niet op de dag van de service-f**ck**g-desks waarop elke poortwachter zijn macht doet gelden. Op deze dag is er maar 1 enkel scenario, namelijk dat van de luie koffiedrinkende incapabele incompetente uitvretende servicedeskmedewerker. Op deze dag duurt het me net allemaal iets te lang en is mijn lontje te kort.

Al een paar weken probeer ik mijn aangifte over 2008 te voltooiien. Hiervoor neem je doorgaans getalletjes van de diverse jaaropgaves over die in de maanden januari en februari binnengedruppeld zijn. So far so good. Maar 1 jaaropgave speelt me parten omdat ik herkomst noch bedrag kan traceren, en helaas mist er niet 1 maar ontbreken er 2 getalletjes op mijn belastingdienstformulier. Met een hoffelijk mailtje stuurde de afdeling P&O mij met mijn vraag door naar de servicedesk, en dus stuurde ik aan een van de onbekende medewerkers van deze desk een vriendelijk mailtje waarin ik het probleem uit de doeken deed. Bijgevoegd was een fraaie scan van de gewraakte jaaropgave. Of ze mij konden vertellen of deze van hen afkomstig was, of van het bureau dat mijn bovenwettelijke (nee niet buitenwettelijke) uitkering organiseerde? Een te moeilijke vraag voor de servicedeskers. Ik citeer: "u was werkzaam bij de UVA als uitzendkracht dus van de UVA ontvangt u geen jaaropgaaf 2008. U heeft uw salaris ontvangen via het uitzendburo, dus de gegevens die u zou willen ontvangen kunt u daar gaan opvragen." Ik was met stomheid geslagen, greep - bij wijze van uitdrukking - de telefoon, maar natuurlijk werken de lamzakken maar tot half 5. Mijn woede moest het doen met een monosyllabische mail, helaas zonder de slotzin "En zet die spellingchecker aan, trut!". Ik presenteer mezelf graag als een gecultiveerd mens te midden van een woestenij vol wilden.

Warmgelopen voor de volgende servicedesk, kwam ik uit bij het bureau waar ik uit alle macht een taaltest probeer te bestellen zonder een logopediediploma op zak. Groen licht had de laatste medewerker me daar gegeven, en dus had ik al fluitend mijn winkelwagentjevol met taaltesten naar Nederland gestuurd. De volgende dag lag er een mail met de vraag of ik wel even een kopie van mijn logopediediploma wilde sturen. Mailtje terug met verwijzing naar de voorgaande conversatie (die ik ook al toegevoegd had in mijn winkelmandje), maar antwoorden ho maar. Een ietwat onderkoelde herinnering is eveneens deze ochtend verstuurd.

En dan heb ik het nog niet eens over de antwoordapparatenloop waarin we terecht komen bij onze pogingen een hotelkamer te reserveren in het gat Alder Gulch ("Where history lives"). Daar lukt het de voltallige, waarschijnlijk hoogbejaarde, servicedeskploeg niet eens om de telefoon op te nemen.

En dan nu om deze dag met een kwinkslag af te sluiten: Zie dit excerpt uit de eerste alinea van dit bericht die ik door de verbeterde versie van google online vertalingen eerst naar het Engels en daarna naar het Nederlands heb terug laten vertalen: "De belasting laat eeuwen niet te horen. Er zijn echter een paar maanden een brief is in Heerlen. Misschien op het bureau van mevrouw Bokkepoot, net op de ochtend dat ze een stempel "urgent" in deze brief zou blijven was een burnout? Of was tijdens een kleine aardbeving, 2.1 op de schaal van Richter, de gehele bevolking op de grond? Ook een lente bries in de zomer kan de dader, en mevrouw Bokkepoot, geheel tegen de regels van het bureau in het buitenland in het venster aan de haak die gesteld toen de heer Curly Restgas opende de deur, onze brief ongezien (omdat de heer en mevrouw Bokkepoot krulandijvie staart elke andere jaren zijn niet onwelgevallig) via het venster blies uit?" (met dank aan Harry Bijl)