Beugelbekkie

Gisteren heeft Jakob zijn beugel opgehaald bij orthodontist dr. H. Hij kreeg een hele lijst instructies mee over hoe de beugel te behandelen. Zijn favoriet: rol je beugel tijdens het eten niet in een servet, want dan belandt hij in het afval. Bij de beugel hoort een groen opbergbakje. In mijn tijd was het nog niet zo sjiek. Met hetzelfde probleem behept als Jakob, moest ik ook een beugel. Ik kwam er nog relatief goed vanaf: grote broer had een buitenboordbeugel en grote zus had een mondvullend blok. Bij mij was het zo'n dingetje dat je aan de bovenkant erin klikt, met een klein rekje om de tong tegen te houden. Dat rekje heeft Jakob dan weer niet. Maar zo'n bakje, dat had ik dus niet. En had ik die wel gehad, dan was het misschien ook langer gelukt om de beugel overdag op school te dragen. Want van mijn beugel op school, herinner ik me alleen de beker water op mijn tafel, en de gene om mijn beugel, en vooral eventuele etensresten die eraan zouden hangen en in het water zouden drijven, zo open en bloot tentoon te stellen. Vandaag heeft Jakob zijn beugel meteen naar school ingedaan, wel een beetje bang en onzeker, want het praten is lastig (gisteravond nog wel een tijdje op "something" geoefend). Op school aangekomen, was de moed hem in de schoenen gezakt. Maar toen ik hem vandaag aan het einde van de dag weer ophaalde, was het allemaal niet zo erg als gedacht en waren er een hoop nieuwe banden te geschapen met de andere beugeldragers en toekomstige beugelbekkies in de klas.