Lente

Het water drupt van het dak, de vogeltjes kwetteren, de konijnen hebben al donkere pootjes en oren en vandaag bij de skiles skiede er een heerschap slechts gekleed in een sportbroekje over de heuveltjes van Gold Bar Park. De lente zet dit jaar twee maanden eerder in dan vorig jaar. El Ninjo, vertelde Liz me vandaag tijdens het skieen. Global warming, vertelde Andrea me gisteren toen we Assiniboia Hall uitwandelden.

In de smeltende sneeuw heeft Rebecca met haar bunny rabbits nog een race geskiet, en Jakob nog een estafette gedaan. Ouders en coaches joelden de kinderen toe vanaf de zijlijn; ik verbaasde me weer over het positivisme tegen de klippen in. "Good recovery!" kreeg een jongetje dat zwaar achterlag, onderuitging maar toch opkrabbelde, te horen. Wij zouden denken dat "Way to go!" betekent dat je nog een lange weg af te leggen hebt ("Denk maar niet dat je er bent, jochie!"), maar nee, het komt van "This is the right way to go" ("Je bent hartstikke goed bezig!"). Volgende week zou eigenlijk de laatste les zijn, maar omdat alles "fun" is, komt iedereen maar nu niet met skistokken maar met BBQ vorken naar de les toe. Kan er niet geskiet worden, dan kan er toch zeker wel een wiener of marshmellow gegrild worden.

Om het ski-seizoen uit te luiden, hebben we een hapje gegeten bij Viphalay, met eten uit Thailand en Laos. Het was een grote verrassing, zoals zovaak hier was de buitenkant onooglijk, maar binnen was een gezellig restaurantje met echt lekker eten. We hebben al plannen gemaakt voor wat we de volgende keer gaan bestellen.