Even zeuren

Waarschijnlijk lijkt het daar, in het verre Nederland, alsof alles hier van een leien dakje gaat. Nou, er zijn drie dingen die ons danig parten spelen.

(1) Auto. Onlangs hebben we bericht gehad dat Alexander op mag voor de road test! Yipiieeehhh. Op dinsdag 7 oktober rijd ik hem, met mijn volledige maar Nederlandse rijbewijs in de van een collega geleende handgeschakelde Fort Focus, naar de plek des oordeels, waar hij een uur lang zijn kunstjes moet vertonen. Laten we hopen dat 20 jaar ervaring, inclusief Duitse autobaan en de besneeuwde toppen van de Schwaebische Alb voldoende zijn. Maar ook al is het voldoende, dan nog zijn we er niet, want het beest moet ook nog gekocht worden, en als we ergens geen enkel verstand van hebben dan is het van auto's. Ik kan het oliepeil meten en weet dat ik vierkant leuker vind dan rond. Alexander kan een wiel verwisselen, en houdt van heel groot. Die kennis voorkomt echter geen kat in de zak. En ook al doen we geen miskoop, dan nog zijn we er niet, want ook ik moet nog door theorie en praktijk.

(2) Huisarts. Er bestaat hier zoiets als de family doctor. Die waakt dan over de gezondheid van je gezin, en heeft daarnaast nog een specialisme zoals bijvoorbeeld geriatrie of plastische chirurgie. We zijn sinds we hier zijn wanhopig op zoek naar zo'n family doctor, met het idee dat die eigenlijk op loopafstand zou moeten zitten, rustig en begripvol luistert als we vertellen over pijntje hier en bultje daar, niet meteen een zak vol pillen voorschrijft maar zeker ook niet te terughoudend is met een antibioticakuurtje, en blindelings aanvoelt wanneer er daadkrachtig opgetreden moet worden. In Nederland hadden we al onze problemen hiermee, maar nu val ik onze voormalige huisartsen daar huilend om de hals. Het is ons gelukt om een keertje in een Medicenter naar een walk-in spreekuur te gaan. Dan moet je vroeg zijn, anders wacht je uren, en je weet niet wie je tegenover je krijgt. Een andere optie is eerste hulp, maar daar moet je ook niet te vaak aankomen met ingegroeide teennagels. En waarom dan geen family doctor??? Omdat die er niet is in deze veel te snel groeiende stad! We hebben een lijst doorgewerkt van Alberta Health, maar van de 10 die eigenlijk nog nieuwe patienten zouden nemen, nemen er 5 geen nieuwe patienten en kloppen van 2 de gegevens niet. De overige 3 zitten op 8, 14 of 20 km rijden (en zie hiervoor het bovenstaande punt 1 "Auto"). Na een ochtend surfen en bellen, hadden we een shortlist bestaande uit Poon en Rosenstock. Ik was voor de tweede, vanwege de Duitsklinkende naam. Tot ik op het lumineuze idee kwam om op zoek te gaan naar ratings. En klik hier, om zelf een beeld te vormen van Dr. Carl. Een korte indruk: de positieve evaluaties komen van een patient met een mental illness, of hebben het over collega Ronsenstock ...

(3) Zwemmen. Niets aan te merken op de 40 public swims in Scona, om de hoek. Wij behoren tot de bijzonder kleine groep (enigen?) die hiervan gebruik maakt, en kunnen bovendien gratis en voor niets opwarmen in de sauna. Naast de familie-zwempartijen in Scona had ik graag baantjes willen trekken in de West en/of Eastpool op de campus, waarvoor ik onlangs tegen betaling van het speciale postdoctarief een pas heb bemachtigd. Nu zou je denken dat ik vanaf toen ieder dag in het bad lag. Mijn eerste poging liep echter mis op het niet bij me hebben van zwemattributen. Ik had het gered tot de balie. Mijn tweede liep stuk op de kluisjes. Ik had geen slot en kon mijn spullen niet opbergen. In ieder geval wist ik dat mijn pas werkte. Vandaag stond ik klaar in badpak, bril in de hand, handdoekje losjes om de arm. Toen de deur eindelijk openging, vertelde een mevrouw dat het chloorpeil te laag was. Bacterieen hadden vrij spel. Zij wel en ik niet! De schrale troost was dat ik nu in ieder geval wist hoe het werkte. Maar morgen houdt niets me meer tegen, met of zonder kleren, sloten of bacterieen.

... dat lucht op. Verder is het hier stralend weer, 25 graden lekker zonnetje, zijn we de ochtend begonnen met een koffie op het terras van de Starbucks, heeft Jakob vandaag zijn eerste oral presentation in het Engels heel goed doorstaan en begroef Becky 2 wespen in de tuin.