Vandaag hebben we ons voorbereid op de winter. Zo af en toe zou er wel eens een nacht geweest kunnen zijn met vorst. Ook is het niet ondenkbaar dat het de komende nacht zo'n nacht wordt. En dan ineens is het zo'n overdag, en daar sta je met je zomerjasje. Wij niet dus. Vandaag zijn we, als bevreesde zeeklimaters/ warmegolfstromers, op pad gegaan voor zwaar geschut. De jongen aan de kassa van de Mountain Equipment Co-op dikte het allemaal nog smakelijk aan. Hij had een gevoelloze teen omdat hij als kind te lang buiten gespeeld had. En ja, waar je wel zeker van kunt zijn is -40 in januari en februari, met een gevoelstemperatuur van -60, door het pittige briesje. Ehhh, ik had altijd begrepen dat het hier door die immer blauwe luchten en de overdosis zonnenschijn met -40 een gevoelstemperatuur was van +20. Dachten jullie dat Nederlanders veel over het weer praatten??? Zelfs, of all places, in de vioolshop van mijnheer Tan, ontkom je er hier niet aan. Daar vernamen we, slechts een paar uurtjes voor de -60, dat het kwik tijdens het May long weekend, als er weer een of andere nationale feestdag gevierd wordt, oploopt +35. Dat is een spanne van bijna 100 graden!
Hoe het ook zij: Al in de winkel verheugden de kindertjes zich op het nieuwe spelletje "Wintertje spelen", "Expeditietje doen", of in een wat meer dramatische variant "Mallory and Irvine op de Mount Everest". Ondertussen herinnerde papa zich dat hij eigenlijk niet zo goed tegen kou kon, en heeft mama zich heldhaftig en apetrots in een paar snowboots gehesen.
Vroeger speelden wij ook vaak wintertje. In de winter deden wij dan de verwarming uit en deden het raam open. Vervolgens werd met dekens en kussens een iglo gebouwd, werden er jassen aangedaan, en werd er heerlijk gebibberd. Dit bouwen van een huis in het huis had iets heel bevredigends. Aan de ene kan zit je heel veilig, met Mama in de kamer ernaast, en tegelijk heb je toch het avontuur van de poolvorser, tuur je met Amundsen door de oneindige ijsvelden naar de pool, maar je zit zeker niet bij de ploeg van Scott.
BeantwoordenVerwijderenDe heldentochten van de Royal Canadian Mounted Police zijn ook een inspiratiebron, zoals opgetekend door meneer Fetherstonhaugh. Over de tocht van Fitzgerald en zijn companen van Fort Mc Pherson naar Dawson City in 1910 (liever niet nadoen) en die van Pelletier van Fort Saskatchewan naar de Hudson Baai. (wel een happy end).
BeantwoordenVerwijderen