Jeffrey ken ik via Elma, die hem weer kent via de Dutch Conversation Meetup. Hij klimt heel veel, 3 keer per week! Ik ben natuurlijk vastgeroest, in vergelijking met hem oud ijzer, opgedroogd kreupelhout. Maar het is toch weer leuk! Waarom weet ik niet, hangen aan ingekleurde grepen in een esthetisch weinig boeiende atmosfeer. Het zijn de mooie bewegingen, misschien ook een resonans met de spelende oerapen, ik weet het niet. Jeffrey is bioloog. Hij werkt over kriebelbeestjes in de grond. Laatst was hij heel blij, want hij had een mier correct geïdentificeerd. Hij gaat beestjesbewegingen ook onderzoeken met een camera, die dan automatisch hun bewegingen volgt, en bij de identificatie helpt. Zijn klimmaatje had een ringbandje gescheeurd. Dus kon ik inspringen.
Maar net vandaag dat Jeffrey zich aan gemeld heeft voor het echte klimmen in de Rockies, wat ik nog niet echt aandurf (ik heb er ook niet de hele winter voor getraind), gebeurt hem hetzelfde, hij glijd weg met een voet, de vinger haakt even vast, een zachte 'plop', en nog een ringbandje, nog een peesje gekapt. Volgens andere klimmers aldaar was er wel hoop, en zou het binnen 2 weken weer kunnen herstellen. Wij contraheren de duimpesen dat het lukt! (Het blijkt helaas vandaag (een weekje later) dat hij twee maanden moet pauseren. Sterkte Jeffrey!)
Ik hoop dat ik, voor de zomer over is, toch nog even buiten kan gaan klimmen. Potverdorie wat een ongeluk!
BeantwoordenVerwijderen