Om 9:30 zitten we weer in de kano. Stabiel weer, maar wel een rokerige mist. A. was niet door een hersenspinsel wakker geworden. Is de wind gedraaid, is dit de rook van een bosbrand verderop in het noorden, is het gisteravond ergens dicht in de buurt ingeslagen? We weten het niet. De wind waait weer in de rug, en na een ochtend peddelen zien we, voor het eerst tijdens deze kanovakantie, andere kanoers. We wisselen wat kanoinformatie uit en ze wijzen ons op een mooie lunchplek. Na de lunch koersen we af op het eilandje dat we op het oog hebben voor de overnachting. Daar aangekomen zien we, tot onze schrik, 3 of 4 tenten staan, en in het midden een professioneel opgezette tarp. Het eiland is ingenomen, maar we besluiten ons tentje erbij te plakken. De plek is te mooi en de volgende plek is te ver, en bovendien is dit land van iedereen.
Op grond van de opschriften op barrels die we zien staan, concluderen we dat het een groep studenten van de University of Calgary moet zijn (UofC outdoor centre). Een paar uurtjes later blijken ze hiervoor een beetje op leeftijd te zijn. Het is een groepje 50-60 jarigen (1 echtpaar, 2 a 3 loners) met een groepsleidster die haar ongenoegen over onze aanwezigheid niet geheel kan verbloemen ("surprised"). Ik weet niet hoe deze reis geadverteerd staat in de UofC outdoor centre folder, maar met zo'n gezin erbij is het toch iets minder pristine en het avontuur iets minder wild. Voor ons is het een blik in de hoog-complexe structuur van zo'n groepsreis. We spreken een groepslid vanuit het water met snorkel op het hoofd, de ander toont ons al zijn gevangen vissen, de volgende bespreekt de rest van de route met ons, en uiteindelijk komt de groepsleidster nog even haar excuses aanbieden voor haar aanvankelijke surprise. Morgen vertrekken zij weer en nemen wij het eiland in! De avond brengen we door in alle rust, ieder aan z'n kant van het eiland. A. maakt nog een avondlijke peddeltocht met de kinders, en ze luisteren allemaal vol bewondering naar het concert van de loons, met echo (luister en huiver: scroll even tot het eind van deze pagina naar de Looney Tunes).
McLennan Lake area: Dag 3
Iedere dag begint met een paar liter water filteren:
Als de groep vertrokken is, verplaatsen wij de tent en spannen onze tarp op. Omdat alle dode bomen op dit eiland opgestookt zijn, maken we een uitstapje naar een eilandje in de buurt voor hout.
Nu we een dak en hout hebben, wordt het tijd voor het volgende lunch-experiment: bannock. A. heeft een aantal ziploc zakjes met bannockmix (bloem, zout, bakpoeder) gemaakt, zodat we een snel brood kunnen bakken op het vuur, met deeg om de stok of als platte broden in de pan. Een tak is de bannockroller.
Later leren we dat de echte profi's de onderkant van de kano gebruiken als bannock-rol-ondergrond. De bannock smaakt erg goed, en nog beter met gesmolten kaas ertussen. 
In de middag willen we eigenlijk uit vissen, maar het rommelt en omdat we niet zulke onweerhelden zijn en het eilandje best gezellig is, brengen we de hele middag door met urenlang meditatief houtsnijden, terwijl de hoverflies zorgen voor het achtergrond gezoem. Het is niet eenvoudig om een hoverende vlieg van te leggen, maar op de onderstaande foto staat er toch echt een.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten