Wild water

Otter lake area: Dag 3

Als we uiteindelijk na lang uitslapen opstaan, schijnt de zon onbarmhartig. Het ontbijt-restant havermoutpap wordt met een ei erdoor tot een beslag getransformeerd en omgebakken tot koeken voor snack 1. 's Middags peddelen we naar, niet door, Robertson Falls, voor de traditionele familiefoto. Lachen we allemaal als waanzinnigen, staat de zon verkeerd ...

Pelikanen, libelles, een osprey en aan de overkant een visserskampement. Tegen 4 peddelen we terug naar 'huis' op Utie Island om de T-rescue te oefenen: Wat te doen als de kano omslaat en twee Rebecca's hulpeloos ronddobberen?

Rebecca 1 trek je aan het zwemvest op. Rebecca 2 hang je achter de boot en van de kano's maak je een T:

Het is de laatste avond met gids Rebecca. Als afscheidsfeestje grillen we marshmellows en leren we nog een paar knopen: de bailerknot, de bowline, en de rest ben ik vergeten (maar daarvoor hebben we Internet, zie bijv. deze site). Net als we allemaal de tent in willen stappen komt A. aangerend, "BEER" roepend. De spanning loopt op, maar beer blijkt een lichtreflectie. En dan moeten we heel snel de tent in want om 9.46 PM arriveren de muggen, hebben we, door schade en schande - 60 jeukende bulten in mijn geval - wijsgeworden, geleerd.

Otter lake area: Dag 4

Om 5 uur is het begonnen met regenen. Om 7 uur komt er onweer bij. We kruipen allemaal op de isolerende matjes en kijken naar buiten. Eindelijk zien we de bever ook aan het werk. We ontbijten in regenpak, onder tarp, op Rebecca's werktafel, zitten op een paar houtstronken. Ondanks het gerommel moeten we op pad. Het water voelt warm, een teken dat de lucht en wijzelf behoorlijk afgekoeld zijn. Bij de lunch warm ik mijn voeten aan het vuur. De warme soep, gegeten onder de tarp, is welkom. Het rommelt nog steeds.

Het waait flink, en we zien zelfs "white caps" die de kano's behoorlijk doen deinen, maar de wind is gunstig en blaast ons snel langs Grandmother's Bay weer terug naar Missinipe.