Het is hurricane season in Nova Scotia. Tijdens onze vakantieplanning was dit niet echt doorgedrongen, maar sinds we een dag eerder iets hebben opgevangen over Earl zuigen we ieder stukje informatie over orkanen in Nova Scotia op. Met onze laptop kunnen we nog net meesurfen op het netwerk van de lodge en proberen al googelend te begrijpen wat Earl voor ons gaat betekenen. Earl is nu een categorie 4 tropische orkaan, en de verwachting is dat hij rond 3 of 4 september de kust van Maine, New Brunswick of Nova Scotia binnenbuldert. Op 4 september zouden wij van het noorden van Nova Scotia naar het zuiden rijden, recht in de armen van Earl. Wat te doen? We weten het niet. We hebben geen ervaring met orkanen, en zien onszelf net als July Garland in de Wizzard of Oz rondvliegen, ingehaald door huizen, bomen, buren, en koeien. Het is warm, 34 graden, en er staat een briesje.
's Middags wandelen we om Warren Lake. Het water is rood. De wind trekt aan, maar dit is gewone wind. Nog geen Earl. Tijdens het avondeten overleggen we wat te doen. We zouden nog een dag extra kunnen blijven, om Earl hier uit te weatheren? De bazin van de lodge komt ons geruststellen dat het doorgaans best meevalt, maar dat we altijd kunnen blijven. Maar ook hier kunnen de golven metershoog opgezweept worden. En eigenlijk willen we ook op pad. Als we 's avonds gaan slapen, hebben we nog steeds geen beslissing genomen. Buiten is het nog steeds tropisch warm, en de zee ligt er rustig bij.
donderdag 2 september 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten