Een collega uit de Nederlandse universiteitsstad N. wreef het er vandaag nog even. Ja, het is koud hier. Berekoud. Vanochtend was het -27 met een windchill van -34. Dit weekend waren we door de sneeuw naar de "Duitsers" gewandeld, die niet alleen begonnen waren met de aanleg van een skating rink in hun achtertuin, maar zich ook een kleine golden retriever aan hadden laten smeren. Gisterochtend zagen we 1 Duitser rennen, maar we konden hem enkel en alleen herkennen aan het hondje dat hem voortsleurde door de sneeuwhopen, want waar zijn gezicht zat, raakten muts en sjaal elkaar.
We hebben de Long Johns weer uit de kast getrokken, 2 paar handschoenen, snowboots, donzen jassen, mutsen met oorkleppen. Zullen we ooit het gevoel van bevriezende neusharen vergeten? Of aan elkaar gevroren wimpers? Als topping op deze Dame Blanche, proeven we vanavond, in ons kleine warme kelderkamertje, het warmste kamertje van het huis, de Villa Gracinda (lichtgroen 67%: ik zeg 'turf', A zegt 'faule Hazelnoot', een duidelijke scherpe, klein beetje zure boventoon, net over de schreef maar net niet penetrant ***) en Grenade (roze 60%: zoet en zacht, ik proef de geur van een zomerse hooizolder uit mijn verleden, een beetje honing, A houdt het op 'Lebkuchen' ***/****).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten