Veel dingen zijn hier net een beetje anders dan in Nederland. We hebben al eens bericht over het ontbreken van een WA verzekering hier. Op onze eerste dag hier hebben we ons het hoofd gebroken over hoe het geld in de winkelwagentjes moest. Een ander verbazingwekkend aspect was de fund raising. Maar waarover ik nog niet geschreven heb, is de manier waarop hier omgegaan wordt met het atypische mensenkind. In Nederland gaan kinderen met leerproblemen van diverse aard naar een aparte school met speciale juffen en meesters. Op zo'n school krijgen de kinderen extra begeleiding, zijn de groepen kleiner dan op een reguliere school en kunnen de kinderen in hun eigen tempo werken. De andere kant van de zaak is dat deze kinderen weggestopt worden, en daardoor van jongsafaan aan de zijlijn van de maatschappij terecht komen. Dit zal hun zelfbeeld beinvloeden, maar zorgt er ook voor dat kinderen op de reguliere scholen niet leren omgaan met kinderen met beperkingen. Hier, in het grote land vol sneeuw, is het motto "iedereen draait mee". En zo wordt de mate van beperking vastgesteld via een puntensysteem, krijgt een kind met voldoende punten een persoonlijke assistent en lopen er op Jakob's school kinderen rond die blind, autistisch of dyslectisch zijn, danwel Down-syndroom hebben, en zijn de klassen drukbevolkt met assistenten van diverse pluimage. Geen idee waar ze al de assistenten vandaan halen of hoe ze betaald worden maar ik moet zeggen dat de invalshoek me wel bevalt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten