De chickadees hangen dan op allerlei manieren aan onze feeder vol zonnebloemenzaadjes, ze zijn kleine acrobaten. Ze kunnen zelfs met kopje onder en staartje boven zaadjes uit de feeder pikken. De nuthatch die soms op de wilg zit, loopt zelfs altijd meet het kopje vooraan de boom naar beneden, maar van hem hebben we helaas nog geen foto. Als een chickadee een zaadje heeft vliegt hij naar een tak, en hamert het daar open. Hoe hij zich tegelijk aan die tak kan klampen en het zaadje vasthouden met maar 2 voetjes, heen weer zwaaiend in de ijzige wind, is mij en raadsel.
Later op de dag komt er soms ook meneer specht bij, hij woont vermoedelijk op een boom in de tuin van de buren.
De sparrows kunnen geen kunstjes. Ze moeten horizontaal zitten op een tak of op de balustrade. Ze hebben des te meer honger lijkt het. Ze zijn de trouwste gasten.
Het zijn er veel, soms dertig, dan kan het best druk worden.
De sparrows lusten geen zonnebloempitjes, maar die worden wat later in de ochtend opgeruimd door het blue jay koppel. Aan de feeder durven ze ook niet te zitten.
Tussen de sparrows zitten ook juncos. Ze zijn heel karakteristiek hoewel ook een beetje zaai gekleurd, boven grijs (vrouwtjes bruin), beneden wit, de kleurdeling gaat dwars over hun borst, en witte staartveren aan de buitenkant van de staart. Er zit een rare bij, die komt altijd alleen, een vrouwtje, en anders als alle andere sparrows en juncos kan die wel bij de feeder. Als de balustrade leeggevreten is en de sparrows tussen de dorre takken schuilen voor wind en poes, vreet zij rustig de feeder leeg. Soms komen er dan wat sparrows bij die de zaadjes van de grond opraken die door de rare junco verspild zijn. Hier is ie:
In de verte hebben we ook wat waxwings gezien, gekenmerkt door hun mooie kuifjes, rode vlekken op de zij en het gele staarteinde. Wie op het foto klikt kan het op het grotere plaatje herkennen. Ze zijn in de winter vagebonden op zoek naar overgebleven bessen. Ze eten geen zaadjes en komen daarom niet in de tuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten