vrijdag 2 januari 2009
Ultraeasyoriginalextreme
Ter voorbereiding op het uitvoeren van al onze goede voornemens in 2009 hebben we gisteravond alvast Der Baader Meinhof Komplex gekeken. Toen in Duitsland de hel losbrak, was ik tussen de 0 en 5. Eerlijk gezegd herinner ik me alleen maar zonnige zomers uit die tijd, afgewisseld met sneeuwpoppen bouwen, schaatsen achter een stoel op de sloot in de buurt (dezelfde waar we in de zomer op rond roeiden en waar, zo ging het gerucht, de plaatselijke psychiatrische inrichting haar toiletpotten in loosde), de glijbaan achterin een lokale schoenenwinkel en een incidentele potloodventerwaarschuwing (gerelateerd aan diezelfde inrichting). Aan mijn leeftijd kun je deze ignorantie niet helemaal wijten, want ook van de koude oorlog herinner ik me vooral die gezellige posters vol met poppetjes en kruisraketten. Het was, volgens mijn gekleurde herinnering, een grijzige periode, toen in de jaren 80, maar ik sluit niet uit dat dat de mist in het puberende hoofd was en niet de zure regen aangewaaid vanuit Tsjernobyl. Zelfs de LPF en Volkert van der G. bevonden zich in een ander universum dan ik, hoewel ik ten tijde van moord op Pim maar 15 km verderop zat en al 30 was. Geen excuus dus. Ondertussen sluipt hier de poezie van het kapitalisme het huishouden in, via de steel van de stofzuiger, de Bissel Cleanview ("Bagless powertrack, easy empty dirt container, Hepa Media Filter, uses style 7 filters & belts, dual edge cleaning (2x), wide power track, ultra soft (2x), maximum power 12 amps"), en wasmiddelfles ("100% all natural! Kind to your clothes, earth friendly products, ultra original formula, magnolia & lily 100% natural essential oils, deep cleans, guards colors, ideal for high efficiency front&top loading washers"). Daarnaast heb ik wat fieldwork gedaan in de Dollarama, na een kleine wandeling om te testen hoe windchill -39 voelt (in long johns, plastic fusion pants en sjaal om neus en mond - laatst is overigens mijn haar bevroren -). De Dollarama is een rare mix van communistische gelijkheid en kapitalistische uitbuiterij. De beelden van Chinese kinderlongetjes geplaveid met cadmium werden stap voor stap, rek na rek, verdrongen door de dollartekens in mijn ogen: Schaamteloos lyrisch kwam ik thuis met fotopapier, sokken, bekers & Chinese mie. Wederom geen excuus, het vlees is week en niets menselijks is me vreemd, zoals dat geldt voor het merendeel van de mensen. De baaderbaas zelve scheurde bij voorkeur rond in Mercedessen en Porsches. Bijzonder schrale troost.
tags:
film,
herinnering
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten