AYCC - deel I

Zoals vele andere dagen staat ook deze weer in het teken van Jakobs schaakomanie. Vandaag en morgen speelt hij in het Alberta Youth Chess Championship. Wij reden er vanochtend, na eerst de auto uitgegraven en schoongekrast te hebben, in de gewoonlijke ochtenblizzard naar toe, sleeden door 15cm nieuwe sneeuw het valley af en kropen er dan weer lichtelijk slingerend aan de andere kant omhoog om uiteindelijk bij de ECC, de Edmonton Chess Club te belanden, gelegen op 124 street in een blok met cafés, theaters, aveda healers, en een winkeltje dat helende steentjes verkoopt en waar je je onder andere door een engel kan laten behandelen.

Het is een zwaar toernooi voor Jakob. Er wordt gespeeld in secties van onder 8, onder 10 jaar, enz., en omdat Jakob net 8 geworden is speelt hij als de jongste in de sectie onder 10 tegen oudere kinderen met ratings tot 300 ELO punten boven hem. Bijzonder is de long time control: elk speler heeft per spel 90 minuten + 30sec per zet. Dat betekend dat de spelletjes tot 4 uur kunnen duren. Gewoonlijk speelt hij 25 minuten spelletjes, de lange duur is dus een uitdaging en vraagt naar lange adem, zelfdiscipline, stamina. Ook zijn de spelers verplicht al hun zetten op te schrijven, ook iets nieuws voor Jakob, die wel weet hoe het moet, maar het meestal nog te lastig vind om het ook werkelijk te doen.

Vandaag vonden 3 spelen plaats in afstanden van 3 uur. Morgen nog eens 2. Jakob deed het heel erg goed en boven mijn verwachting. Hij bereikte in het eerste spel na 1 1/2 uur volle concentratie een draw tegen Zhonglin (1335 ELO). Wij liepen daarna wat buiten, de blizzard was ergens anders gaan rotzooien, en het was zacht weer, de stoepen vol met smeltende sneeuw. Op zoek naar een rustig plekje belanden wij bij Albert's family restraurant, een prachtige oude diner uit 1960, waar interieur en publiek in een tijsdlus hangen gebleven waren. Op elke tweede bank zat een Corrado Soprano met boevenmuts. En toch hebben ze een website: klik hier als je aan hun 55+ club wil doen. Free coffee refils, Jakob at wat eggs, bacon and fries, niet te veel zoets, gewoon de suikerspiegel stabiel houden. Op de weg terug werden wij door een dakloze aangevallen, die 4 dollars voor een burger wilde, en zolang naast ons liep en op ons in tetterte dat ik hem uiteindelijk 25 cent gaf, waarop hij het opgaf en ons asshole achteraan riep. Op het moment dat ik de 25cent gaf zei Jakob: niet doen pap! Tja, ik geef niet graag wat aan zwervers, maar ik weet eigenlijk niet waarom, ik vind het eigenlijk zelfs slecht van me.


Het volgende spel ging tegen Noah (1394 ELO). Ook hier kon Jakob naar ca 1 1/2 uur een remise van maken. Hij kwam blij, maar zwetend en met een rood hoofd uit de speelruimte. Ik trok hem naar een tijdje weg van een van de de computers die in de wachtruimte staan, en waarom de kinderen zich drommen en spelltjes op www.armorgame.com spelen als ze even niet moeten schaken. Wij wandelden weer even een rondje, tot naar de hoek van de Mountain Equipment Store, en terug, het hoofd leeggestoomd voor het volgende en laatste spel tegen Ma. Ma had onder de 800 ELO, dus het werd een zege, maar met een waaghalzig damenoffer, dat hem tegen een andere speler het hoofd gekost had. Toen wij het later bespraken zij hij dat hij nu speelde als Tal, en ik smeekte hem dat nu maar even niet meer te doen, en herinnerde hem dat ook zijn schaakmester hem gesmeekt had niet te spelen als Tal. Hoe dan ook, geen spel verloren, 2 punten gehaald. Wij komen met 3 gele ritselpapiertjes naar huis waarop de partijen van de dag met soms wat uitschietende maar goed leesbare, concentreerde letters genoteerd zijn.

Morgen 10 uur speelt hij zijn zwaarste spel, tegen Diwen (1466 ELO), de beste 4 grader in Alberta en no 3 in Canada. Dat wordt moeilijk, dat wordt weer denken, vechten, zweten, wij zullen het jullie laten weten.

Ik moet in al die tijd natuurlijk ook wat doen, dus ik zat De godenslaap te lezen, lag in de loopgraven tussen 1ste-wereldoorlogssoldaten, en wij liepen met z'n drieën met camera's om de schouders (als camouflage) achter de linies, terwijl Jakob in de kamer ernaast zijn veldslagen sloeg. Had ook de kans met wat schaakouders te praten, de moeder van Jamil, Jakobs grootste concurrent, die af en toe pro forma haar laptop pakte maar de hele dag verkletsde met weer andere schaakouders, de drukke Poolse meneer Kaminski uit Calgary, vader van twee kids met ELOs boven de 2000, een ervan net bezig met zijn IM criterium, die graag vertelde hoe hij er vanochtend in de blizzard bijna omgekomen was maar uiteindelijk langs de 50 auto's die in de berm en schuin over de weg lagen kon komen, de vader van Steven, een schaakvriend van Jakob, 11 jaar oud, die ook nog Viool Piano, soccer en Basketbal speelt, maar dat allemaal zo snel mogelijk afmaakt om tot het verdriet van zijn vader eindelijke op de Wii te mogen spelen, een apparaat wiens aankoop hij vervloekt, en natuurlijk Rob, die vertelde over zijn zoon Ian die al met 3 jaar ongevraagd schaakadvies gaf aan zijn oudere broer. Rob is en van de 5 bestuurders van de de Society of Alberta Chess Knights (SACK) waar ook ik ondertussen meebestuur, om in aanknoping aan mijn tijd als commissaris van Elk Wat Wils ook weer verantwoording in de maatschappij te nemen.