Slush

Nu er overal kleine meertjes in de straten staan hebben ze het hier over de lente. Op de radio spelen ze lenteliedjes. Bij de kassa van de Save on Foods vraagt de caissière vrolijk of buiten de sneeuw smelt, 'tuurlijk m'vrouw, ze vraagt het aan elke klant, kan haar geluk blijkbaar niet begrijpen. Goed, een paar dagen slush. I can deal with slush, I love slush, if only the snow goes away!


Bij de liquor store vraagt de dikke baas die de meeste flessen in zijn winkel vermoedelijk van binnen kent of het niet en beetje nat was buiten voor fietsen. Hij heeft pret, want het is lente en ik zit onder de spetters, ondanks front en back deflection shields. But watch the cars! Het is gek; als de chauffeurs hier door een grote plas moeten rijden maken ze een zuur gezicht, alsof de modder ze door hun ruiten en deuren heen besmet. Van hoog boven kijken ze op fietser neer in de diepte, uit hun vette ronkende stinkende super duty 2500 ram f150 laredo trucks met uitlaten als tankgeschut, waarmee ze net naar Tim Hortons gereden zijn om een kop koffie te halen. Ze knijpen de lippen op elkaar als ze door de plas varen, of ze versnellen extra hard en laten het water spetteren om de slush eens even te laten zien wat voor beren ze zijn.


Wie weet nog waar boven en beneden is, waar goed en kwaad, waar hemel en aarde, in deze tijden, wie waar ik begint en jij ophoudt, wat waarom draait, waar de archimedische punt der archimedische punten? Verwarrende tijd, de lente. Het blijft wel nog een week lang bij -2 °C, dan gaan we helaas tot 6°C.


Ik ben er niet blij om. Van schaak-co-ouder Sylvain hoorde ik laatst waarom de koude lucht zo schoon lijkt te zijn: omdat ze het is. Door de droge kou vallen de vuilnispartikeltjes door de lucht heen, ze hebben nergens houvast, kunnen zich niet oplossen in vocht nog miniskule druppel. Lekker is dat, je krijgt er honger naar meer van, je kan de lucht proeven, ze smaakt vloeibaar, als ijskoud destillaat, en je mag het met emmers drinken . Maar nu komt de lente en dan wordt de lucht weer smerig en hangt vol met drek, drek, drek. De sneeuw vergaat, ach. De ski's moeten in de kelder, dat is erg. Wij krijgen het allemaal heet, heet, heet. Bah! Het was zo mooi, winter. Hoeveel we je eerst vreesden, bang waren voor je, zijn we ondertussen wel verknocht en verkocht, en waarschijnlijk de enigen in Edmonton die jou nu al missen.