Deutsch(es) Design

Tijdens een rustige treinreis door de noordelijke Achterhoek op weg naar de oosterburen, in een treintje met 4 inzittenden, was er even niets te merken van de drukte waar ik Nederland in het grote lege Canada soms mee associeer. En wat waren de bomen groen! Niet alleen zijn de wijzers van de klok 8 uur opgeschoven en komt nu - terwijl ik schrijft - het stadsverkeer van Osnabrueck in de vroege ochtend flink op gang maar ook is de natuur hier twee maanden verder, dan ginder, waar alles nog onder een witte deken bedekt is, en een voor een de oogjes dicht gaan.

Inmiddels sta ik alweer aan de voorochtend van de tweede, en laatste, dag in Duitsland, en wacht er weer een hoop Deutsch(es) Design, de gutbuergerliche variant van Dutch Design. De universiteit is weliswaar in een mooi slot gevestigd, ommuurd en geel gepleisterd, maar binnenin is elk authentiek detail vakkundig, waarschijnlijk in de jaren 60 of 70 of 80, weggesloopt en beplakt met systeemplafond en kantoortapijt. Het hotel is vol met herkenbare hotelstillevens

patronen en decoratie, met op de achtergrond, in hal en gang, de geur van oude rook.

... maar het beste was natuurlijk Zum kruemmen Ellenbogen, waar ik me een Weizen en een bord met paddenstoelenroomsausschnitzel, pommes, en overdresste salat heb voor laten zetten.

De tijd lijkt hier in Osnabrueck stil te staan, maar hoe lang nog? Een collega vertelde dat in Londen de Woolworth is gesloten, huizenprijzen dalen, en de pond nog maar een fractie weegt van wat ze woog.