Deze dag hadden we een gewaagde afspraak. We zouden opa en oma Duitsland ontmoeten aan het uiterste uiteinde van de Harbour Road in Pleasant Bay. Maar pas tussen 5 en 7. Het was een mooie dag, het water rustig en wat konden we in Pleasant Bay, aan de Northhumberland Strait, beter doen dan walvissen kijken?
In Pleasant Bay zijn vier bedrijfjes in keiharde concurrentie met elkaar. Van links naar rechts op de foto: Limbo Cove whale excursions, Captain Mark's, Fiddlin' whale tours, Wesley' whale watch. We sluiten de beste deal met Wesley; zelfde prijs als de anderen, maar dan met 25% korting en zonder GST. En dat alles in een
zodiac. Weet u niet wat een zodiac is? Ik wist het ook niet totdat ik erin stapte.
Mijn hele leven lang vermijd ik pretparken. Toen ik 13, of 14, was, ben ik tijdens een zgn. tienertoer in zo'n groot schip terechtgekomen (was het
De Valkenier? Of een ander park met als doelgroep 12 of jonger?). Ik dacht 'ingeklemd tussen zoveel mensen moet het wel gaan'. Maar met je angst ben je altijd alleen. Ik was witgroen en de mensen tegenover me vroegen bezorgd of het ging. Gelukkig zijn de genen sterk en gaat ook de oudste spruit in een grote boog om pretparken heen. De jongste baart me soms zorgen.
Een zodiac is een rubberboot met 2 dikke motoren aan de achterkant. Een zodiac gaat recht tegen de golven in, zo scheef omhoog en klapt dan naar beneden, soms wel een paar meter. Er is geen reling, en geen ontsnappen. Mijn echtgenoot wist precies wat een zodiac was. Hij kende mij en ook al mijn angsten erg goed. Toen de motoren aanbrulden, keek ik hem boos aan. Tegelijk begreep ik waarom we alleen met vaders en kinderen in de boot zaten, en alle andere moeders op een bankje hun gezinnen vrolijk uitzwaaiden. Wanhopig dwong ik mezelf tot concentratie op de statistische kanten van de zaak, en schatte dat mijn kansen op overleven behoorlijk goed moesten zijn. De kapitein verwende onze andere angsthaas, spruit 1, met de beste plek op de zodiac, de voorplecht. Die gaat het meest omhoog en klapt het verst naar beneden. Spruit 1 wist niet hoe hij moest kijken maar besloot om alles op alles te zetten. Ik was trots op hem en we keken elkaar begripvol aan.
Maar na een kwartiertje heen en weer hotsen en botsen wende het gek genoeg. En ineens bevonden we ons ook middenin een groep van zo'n 25-30
pilot whales. We zagen ze spuiten, hoorden het puffende geluid om ons heen, en zagen ze opduiken en weer onder, soms met de karakteristieke staartvin 'dag' wuivend. Moeilijk te beschrijven, maar wel bijzonder. Mijn echtgenoot was vergeven.
Op de terugweg nog een zeehond en voor we het wisten was het 5 uur. Maar, geen opa en oma op de afgesproken plek. Om 7.15 reden we toch maar door naar onze volgende bestemming, de andere kant van Cape Breton Highlands, naar Aspy Bay en de Atlantische oceaan. En wie kwamen eraan toen we net de auto uit stapten om in te checken bij de
Hideaway Campground?
In Pleasant Bay zijn vier bedrijfjes in keiharde concurrentie met elkaar. Van links naar rechts op de foto: Limbo Cove whale excursions, Captain Mark's, Fiddlin' whale tours, Wesley' whale watch. We sluiten de beste deal met Wesley; zelfde prijs als de anderen, maar dan met 25% korting en zonder GST. En dat alles in een zodiac. Weet u niet wat een zodiac is? Ik wist het ook niet totdat ik erin stapte.
Mijn hele leven lang vermijd ik pretparken. Toen ik 13, of 14, was, ben ik tijdens een zgn. tienertoer in zo'n groot schip terechtgekomen (was het De Valkenier? Of een ander park met als doelgroep 12 of jonger?). Ik dacht 'ingeklemd tussen zoveel mensen moet het wel gaan'. Maar met je angst ben je altijd alleen. Ik was witgroen en de mensen tegenover me vroegen bezorgd of het ging. Gelukkig zijn de genen sterk en gaat ook de oudste spruit in een grote boog om pretparken heen. De jongste baart me soms zorgen.
Een zodiac is een rubberboot met 2 dikke motoren aan de achterkant. Een zodiac gaat recht tegen de golven in, zo scheef omhoog en klapt dan naar beneden, soms wel een paar meter. Er is geen reling, en geen ontsnappen. Mijn echtgenoot wist precies wat een zodiac was. Hij kende mij en ook al mijn angsten erg goed. Toen de motoren aanbrulden, keek ik hem boos aan. Tegelijk begreep ik waarom we alleen met vaders en kinderen in de boot zaten, en alle andere moeders op een bankje hun gezinnen vrolijk uitzwaaiden. Wanhopig dwong ik mezelf tot concentratie op de statistische kanten van de zaak, en schatte dat mijn kansen op overleven behoorlijk goed moesten zijn. De kapitein verwende onze andere angsthaas, spruit 1, met de beste plek op de zodiac, de voorplecht. Die gaat het meest omhoog en klapt het verst naar beneden. Spruit 1 wist niet hoe hij moest kijken maar besloot om alles op alles te zetten. Ik was trots op hem en we keken elkaar begripvol aan.
Maar na een kwartiertje heen en weer hotsen en botsen wende het gek genoeg. En ineens bevonden we ons ook middenin een groep van zo'n 25-30 pilot whales. We zagen ze spuiten, hoorden het puffende geluid om ons heen, en zagen ze opduiken en weer onder, soms met de karakteristieke staartvin 'dag' wuivend. Moeilijk te beschrijven, maar wel bijzonder. Mijn echtgenoot was vergeven.
Op de terugweg nog een zeehond en voor we het wisten was het 5 uur. Maar, geen opa en oma op de afgesproken plek. Om 7.15 reden we toch maar door naar onze volgende bestemming, de andere kant van Cape Breton Highlands, naar Aspy Bay en de Atlantische oceaan. En wie kwamen eraan toen we net de auto uit stapten om in te checken bij de Hideaway Campground?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten