De weg naar verlichting

De ochtend is voor Ile St. Helene, en Parc Jean Drapeau. Expo 67 was in Montreal, en geplaatst op dit eilandje en het omringende gebied. Helaas is nu niet veel meer van deze grote hit terug te vinden. Zwemmend in het het aquatic complex zien we bij ieder baantje naar het noorden de Biosphere. Het Habitat complex passeren we op weg naar de Mont Royal. In de middag gaan we, op deze berg, op zoek naar het grote witte kruis, dat in theorie makkelijk te vinden zou moeten zijn. Desondanks raken we volledig de weg kwijt. Dwalend door het bos komen we andere zoekenden tegen, ook ontspoord. Terug op het brede pad vertelt een meisje ons, nadat ze de dopjes van haar Ipod uit de oren gehaald heeft, dat het kruis net om de hoek is. En inderdaad:

Later beklimmen de trappen op van het Oratoire St Joseph. De middentrap is voor pelgrims die op hun knieen naar boven dienen te gaan; een beetje flauw dat deze van hout is, en niet van steen, zoals de andere trappen. Deze middag neemt niemand de middentrap. Boven aangekomen heeft R. een afspraak met Jezus.

In de basiliek dalen we af en lezen hoe Broeder Andre geld heeft ingezameld om dit alles te bouwen, en deze bedevaartsplaats een aanzien te geven.

Broeder Andre's sterfbed staat in een nis. Ertegenover prijkt de glazen pot waarin zijn hart, rood verlicht, op sterk water staat. Ik doe mijn best om de praktijk van de reliekaanbidding uit te leggen aan de kinderen, maar mis inlevingsvermogen. 's Avonds op de Place des Arts is er ook rood licht en water en een trap waar we op zitten om te kijken naar het samenspel van licht en water, en naar twee mannen die - op de stenen ondergrond - op hun hoofd rondtollen, en we hoeven niets uit te leggen.