Via Mont Joli, Bathurst, en Miramichi rijden we naar de kust van de aanpalende provincie, New Brunswick. Tijdens de reis verandert het weer. Bij Miramichi stroomt de regen terwijl we een zwaar overprijsde minuscule Boston Pizza eten - mijn eerste en laatste - en we rijden onder een regenboog door Kouchibouguac (koesjieboezjwak 'river of the long tides' vanwege de langzame getijdenwisseling) binnen.
In het ene dorp praten ze hier Engels, in de volgende een Frans koeterwaals. Plaatsen heten hier bijvoorbeeld St. Louis de Kent. Dit is de enige provincie in Canada die grondwettelijk bepaald tweetalig is en de huizen dragen hier vaak een Acadische ster. Bij de ingang van Kouchibouguac krijgen we twee zakken in de hand gedrukt, een groene en een blauwe, de eerste voor nat afval en de tweede voor droog afval. Hier worden de eerste stappen richting afvalscheiding gezet. We zijn nog net op tijd om bij twee oude heren in hun schuurtje een bundel hout te halen. Voor 10 dollarcent kopen we een zelfgemaakt aansteekblokje erbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten