Vanochtend vroeg 6 AM moest ik naar de bonescan. Het thermometer had het over -26 °C, ik was van plan eens een subzero fietstocht te ondernemen. Uitrusting: long johns, obligatorisch gewatteerd herdersjasje, daar over donzen jas, daarover Peak Performance ® Packlite Goretex ® jas, gezichtsmasker met ademgaten, fietshelm, over de handen liner + dikke 3-finger-fietshandschoenen, aan de voeten bergschoenen, rode knipperlichten voor en achter. Voor de stap naar buiten moet ik denken aan een 20 jaar oude Greenpeace spot, waarin zich een jongetje in een goudkleurige totaal-beschermpak verkleed, om te voetballen, en als hij dan de deur opent om naar buiten te stappen hoor je plotseling het scherpe geluid van storm of gierende, harde wind, verblindend wit zonlicht, wat allemaal een totaal vernietigde, onbewoonbare, UV verpeste woestijn moet aanduiden. In één stap uit de knusse veiligheid in de hel. Het viel me mee, de werkelijkheid was minder bleek dan de inbeelding, de kou lekker verfrissend. Toch bleek er een probleem: het nieuwe Canadeze fietsslot deed het niet. Ik prutste met blote handen 5 minuten lang met het sleuteltje, eerst merk je niets, lijkt geen probleem, toch ineens zeggen de vingers weer daag. Snel weer liners, dikke handschoenen aan, weer naar binnen, Elma's fietsleuteltje pakken, en jouwer, het Nederlandse slot doet het prima.
De fietstocht viel dan mee, ik had het heet in mijn ruimtepak. Fiets en straat waren ver weg, niet voelbaar door al de lagen heen. De diepe vereiste sporen waren voor mijn extradikke banden geen probleem. Bij het oversteken van 109 remt een auto en glijdt 10 meter lang op mij af, maar blijft in goede afstand staan. De lucht is zwart, onderbroken door knipperende lampjes van autos en stoplichten die in de wolken van uitlaatgassen zachtjes weerspiegelen. Op de weg terug schitterde de zon en kon je mooi de bruine straten van Edmonton zien. Nu eerst de vogeltjes voeren!
Middags werd het warmer en maken wij samen onze traditionele tocht naar de boekhandel Chapters op Whyte.
We kopen een boekje ter bestemming van de vogeltjes die ik elke ochtend met voer verzorg. Het blijken old world sparrows te zijn, importen zo als wij, en een koppeltje slate colored juncos. Door Peterson's ingenieus systeem kunnen wij snel de vrouwtjes van de mannetjes en ook de jonkies van de oldies onderscheiden. Nu maar op zoek naar andere vogeltjes Er zijn ook een heleboel spechten in de buurt, eens kijken of wij er achter kunnen komen wat voor specerijen dat zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten