Vanaf de seating area op London Heathrow. Ik smacht naar een lekker ontbijtje. Nu ben ik hier van alle kanten omgeven door eten maar het is buiten mijn bereik wegens gebrek aan lokale valuta. De rommelende maag streng toespreken, honger uitstellen en maar met de uiterste concentratie geest over vlees laten heersen. Creatief word ik er niet van, wel wazig. Hoe houden de mieren zich bezig? Kinderen rammen op hun groen, rood, geel gekleurde nintendo-de-essen, een oudere heer eet een klein zakje chips, anderen staren voor zich uit, ze zijn in de weer met blackberries, stoppen geld in de emailmachine, vreten letters, nemen een hap van hun sandwich, praten, pakken tassen uit, nemen een slok koffie, pakken tassen in, lopen zoekend rond, controleren hun tickets, sussen hun kinderen, wrijven in de ogen, verfrommelen een papiertje tussen hun vingers. Waarom hebben ze hier eigenlijk nog geen euro's? Schrok net danig toen het busje van Terminal 1 naar Terminal 3 de bocht uitvloog toen ik me realiseerde dat ze hier links rijden en permanent de bocht uitvliegen. Nog een uurtje, dan kan ik, ijs en weder dienende, beginnen aan de grote oversteek. Sneeuwstormen in Amerika, maar hoe is het bij de noordelijke buur?
Koud, maar warmer dan gedacht. Business as usual. Wij hebben hier geen last van sneeuwstormen, zijn gewend in een permanente sneeuwstorm.
BeantwoordenVerwijderenEn ik had nog wel extra proviand ingeslagen om aan je mee te geven. Helemaal vergeten.
BeantwoordenVerwijderen