Bij dit bericht hoort eigenlijk een foto van ons thermometer, op -27 C°, maar die foto is verdwenen. Elm, kan jij hem uploaden van daarginds, uit het 2 dimensionale postzegellandje?Zaterdag viel het weer, zo zei het radio, van een steile rots. Op vrijdag was het middags nog 0 C°, avonds -18 C°, zaterdag ochtend dan -27 C°. De dieptepunt kwam vandaag, -30 C° (-35 C° windchill). Nouw, jooo. Op zaterdag hadden wij naar het afleveren van onze lieve mams nog even gebunkerd bij de Save on Foods, want we waren niet van plan het huis op zondag te verlaten. Ik had de verwarming zaterdag nacht niet eens uitgezet, maar op 10 C° staan, ik was bang dat anders in de kelder de hoofdwaterleiding zou kunnen bevriezen. Wij hadden 4 liter water noodreserve, te weinig om te douchen!
Het werd een heel huiselijke dag. Wij namen ons gebakken eitje vandaag in het Winterpalais: de ramen van onze eetkamer waren bezaaid met ijsbloemetjes zoals ze in Nederland al lang uitgestorven zijn. Er werd getekend, geschaakt, Nederlands schrijft geoefend, geruzied, heerlijk warm gebaddert, en film gekeken: De Brief aan de Koning. Dat was een groot evenement, Jakob was er namelijk een beetje bang voor, hij zat aan het begin werkelijk diep rillend naast me onder zijn deekentje (ze kwamen net uit bad). En het werd toch te spannend, al in het bos, nog voor de grijze ridders toeslaan. Er werd geroepen om stop, en dat men het niet meer uit kon houden, maar Paps wist een oplossing. Wij keken verder zonder geluid. Alles werd nu rustiger, het rillen hield op. Jakob was er plotseling heel enthousiast bij. Van stoppen kon geen sprake meer zijn. Ik verklikte alle spannende stellen in het vooruit, en dan was het net dragelijk. Wij hingen aan de lippen van het mooie dochtertje van de eerst zo strenge maar later vriendelijke burchtheer Roufox (Wat zegt hij, Papa? Was zegt zij nu, Papa?), en gelukkig had ik zowel het boek en zijn opvolger Geheimen van het Wilde Woud als ook de film kort geleden gelezen en bekeken, en kon ik de stem zijn van alle ridders, rovers, prinsesjes en paardjes. Nee Ardanwen kan helemaal niet praten, maar hij heeft wel plannen, het slimme goede beest, en die moet ik natuurlijk doorgeven aan de gulzige kijkers, die aan de stomme beelden zuigden als de held van Stefan Trofimowitchs gevaarlijke gedicht aan zijn mos.
Wij hadden het de rest van de dag steeds weer over Tiuri, en die 'jonge uit de bergen' (Jakob kon zijn naam partout niet onthouden, weet jij hem nog, hooggeachte lezer?), zijn moed en dapperheid en wat voor een grote beproeving het allemaal voor hem geweest was, en dat hij nu natuurlijk nog een beter ridder zal zijn, dan zijn eerdere peers, die niet meegeholpen hadden, als er nog eens een Brief gebracht moest worden aan Koning Unauwen. Maar hoe kwamen de zwarte ridder met het witte schild, Edwinem van Foresterra, of zijn schildknaap, eigenlijk aan die brief, Paps? Hm, dat was een beetje onduidelijk, zeker in de Film, maar ook in het boek is dat vaag. Maar de schildknapen vond ik ook best knap, die konden best goed vechten. Maar Tiuri was volgens mij wel de beste! Becky kon niet loskomen van da moord aan de schrijver. Op de volgende dag vroeg ze bij het ontbijt direct weer waarum die schrijver vermoord werd en door wie. Door Slupor! Ja, ze herinnert zich, Sluuper, maar waarom ... Jakob neemt het even van mij over en legt het allemaal precies uit. Elk woord dat ik hem ingefluisterd heb heeft hij onthouden. Pfffffff. Wat een avontuur hier. De ene grijze ridder in huize vroeg zich of het niet te veel was voor de tedere kinderzielen, maar ze sliepen als seekoeien en waren maandag ochtend niet uit hun bedden te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten