Tijd

Soms ineens, geheel onverwacht, is er tijd. En dan is er naast tijd ook een mogelijkheid. Nu is het helaas niet zo dat de overmaat aan tijd die ik op dit moment heb zich laat uitbetalen in mogelijkheden, anders had ik uuuuuuren gratis kunnen bloggen. Welgeteld heb ik nog 20 minuten en dan word ik van Gobingo of Goboing of iets dergelijks afgeknikkerd. Zonder netwerk, en dan zijn er steeds nog een paar uur over voordat het vliegtuig vertrekt.

Vanmiddag was ik er eindelijk aan toe om de reis naar Europa te maken, na het bezoek van de familie Griepbacil en Jakob's Xmas concert. Na de nodige afscheidstraantjes, er stevig de pas ingezet, alle formaliteiten afgehandeld tot ik lekker rustig lezend in het vliegtuig zat. zat. zat. zat. Na 2 uur zitzatten en opkomende paniek onderdrukken - ik ben geen liefhebber van vliegen, Daedalus en Icarus ingedachten - was de kogel door de kerk: Allemaal eruit, en in een ander vliegtuig. Alleen komt dat vliegtuig een beetje later. Londen zal me missen om 12 uur morgen, en ik Londen. Mogelijk zal ik zelfs mijn eigen lezing op maandagmorgen in Amsterdam missen.

Maar in plaats daarvan is er tijd, een zee van tijd. Ik hoor bij de generatie of de soort die dan direct de machine grijpt. Helaas is niemand online of onskype. Nog 10 minuten. Tegenover me zit een mijnheer in jogahouding. Er wordt veel gewandeld en gewiegd met kleine kinderen. Sissend gaan blikjes open. Die van mij, lauwwarm (en dat bij -30 buiten), wacht op de verlossing, een zakje cashewnoten is al leeg, de tweede wacht. Dat wordt lezen. Had ik toch maar Updike meegenomen. Of mijn Alberta rijtheorie.