Family doctor

We zijn Dr. Rosenstock ontkomen en zijn regelrecht in de armen van Dr. C. gerend. Vandaag hadden we ons kennismakingsgesprek met de family doctor die ons de komende jaren door tegenspoed moet leiden. Spannend! Toen we in de wachtkamer van het Dominion Center amper de Doctor&Car hadden opgeslagen werd ene Rebecca opgeroepen, door een assistente van, ik vermoed, Oosteuropese afkomst, in fris kobaltblauw kostuum. Moest onze jongste spruit zonder ons naar een collega van Dr. Rosenstock??? Een klein misverstand, we gingen allemaal tegelijk, en werden vervolgens door de assistente met z'n 4-en in een klein kamertje gestopt met 1 stoel, 1 voetenbankje, 1 tafel, 1 pc, 1 bed en allerlei apparatuur. Jakob vroeg of de deur nog open kon. Wij vroegen ons af welke positie we moesten innemen bij de kennismaking: met z'n 4-en op bed zittend tegenover Dr. C, die dan de stoel innam, of de kinderen staand, en dan Alexander op het voetenbankje, ik op de stoel en Dr. C staand. Voor er nog wildere scenario's gevormd werden, kwam Dr. C. de kamer in en nam losjes plaats achter de tafel met pc, staand. Ik zat op de stoel, Alexander stond ook, Jakob en Bekka zaten afwisselend op de voetenbankje. Het bed bleef leeg, de apparaten ongebruikt.

We waren wel in onze nopjes met Dr. C. Hij nam op efficiente manier onze medische geschiedenis door - bij de een werd dit een wat langer verhaal dan bij de ander -, en we kwam weer naar buiten met niet alleen een kennismaking rijker maar ook een neusspray tegen acute hooikoorts en een recept voor een zalfje. Ik geloof niet dat er op dit moment nog een polletje rondzweeft, maar het was duidelijk dat Dr. C. voor ieder probleem een oplossing probeerde te zoeken. Natuurlijk ook de gebruikelijke gefronste wenkbrauwen bij een paar saillante details over de Nederlandse benadering. Ik heb Dr. C maar niet verteld over de zogenaamde "statistische diagnostiek". Toen ik ooit voor de een of andere ontsteking naar onze huisarts ging, kon deze niet bepalen of het kwaad was aangericht door een bacteriebeestje of een virusvisje. Vervolgens werd ik weggestuurd met in mijn hand een wapen tegen het bacteriebeestje, want die kwam het meeste voor! Het leek soms of niet alleen de diagnostiek maar ook de behandeling op statistiek gebaseerd was: "1 op de 1000 gaat aan deze verschijnselen dood, nuja, wacht nog maar een paar daagjes en als het niet minder is, kunt u wel even langskomen. Het zal wel meevallen, en omdat het wel zal meevallen, zullen we maar niet uit gaan zoeken of het ook tegen zou kunnen vallen." Misschien was ik niet mondig genoeg, of onvoldoende theatraal.

Na de kennismaking meteen naar de apotheek, een deur verder. Die zien er hier uit als de Jamin. Nog even bracht ik de apothekaresse in verlegenheid nadat ze doodserieus inging op onze vraag naar de diverse smaken hoestdrank: Well, if you're interested, we have a flavour program... Ongelovig herhaalde ik haar woorden. De volgende keer gaan we voor de bananen! Of de chocolate chips, met dikke stukken pure chocolade. Nu nog even wat buizen bloed laten aftappen, want Dr. C. doet het voor niet minder dan 1 totale check van head to toe per jaar, en dan zijn we all set en ready to go voor het project tandarts.