Als de buren - die van de bijl - vertrekken doneren ze ons "hun" houten bank. Dat is een aanwinst want nu hoeven we de komende dagen niet om het vuur te staan, te hurken, of de billen te balanceren op gestapelde houtblokken. Vandaag gaan we naar de Red Rock Canyon en de Blakiston Falls. Bij de tocht naar Blakiston Falls blijken we net een beer misgelopen te zijn; 10 minuten na ons wandelde hij op het pad.
De canyon is rood, met soms een witte streep. Het is een snikhete dag, 31 graden, en het water, als we later ook echt door de canyon lopen in plaats van bovenlangs, is een aangename verkoeling. Jakob waant zich een verkenner en ontdekt een steen met fossielen.
We stapelen steentje op steentje, bij ieder steentje op zoek naar een nieuw evenwicht. 13 lukt nog net, maar dan valt de toren om. We zakken nog even af naar Lower Waterton Lake voor de traditionele duik en eten witte bonen in maplesaus met rijst, Oekrainse knoflookworst en de laatste gegrilde aardappels. En een paar worteltjes voor de vitamines.
En dan, ik heb in de badruimte net met de kinderen de tanden gepoetst en ze hand in hand naar de tent gestuurd, als een mevrouw vertelt dat buiten een beer rondloopt, op ca. 30 feet van de wasruimte. Ik ga naar buiten, zie de beer en hoop met heel mijn hart dat de kinderen linea recta naar de tent gegaan zijn, hoop dat ze daar ook al op de hoogte zijn van de beer, want de beer verdwijnt schommelend, springend, achter een ree aanrennend richting ons kleine tentje. Later bleek dat iemand "Bear coming through!" geroepen had. Rebecca had een beetje gegild en nadien kon Jakob niet meer stoppen met praten, maar verder was alles en iedereen in orde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten