Om 10.45 AM rijden we weg uit Edmonton, volledig en minimaal als nimmer tevoren, dachten we. We hadden bijvoorbeeld een Coleman coolbox, een Thule rooftopcargobag en een Canadian Tire mosquitotent. Ook hadden we een bijl, een ververste EHBO doos, inklapbare tandenborstels, lange onderbroeken, anti-ozonzwemshirts. De snelweg tussen Edmonton en Calgary was lelijk en saai als altijd, toen Jakob vroeg of we een muziekje konden opzetten. Ik klikte de nieuwe autoradio erin - de oude was gejat (een verhaal op zich) -, pakte de Ipod en wilde de twee met elkaar verbinden, zocht in het doosje met Ipod attributen tussen de 5 koptelefoontjes, splitter, enzovoorts, maar het juiste kabeltje ontbrak ten ene male. Het probleem was in Calgary snel opgelost en ietsjes minder zeker van onze zaak vervolgden we onze weg richting Peter Lougheed Provincial Park. De typerende grote brede bergen torenden op, we kwamen bij oneindige naaldbomenbossen, stromende riviertjes en net voor we de weg indraaiden naar het visitor centre, stokte de adem in vier kelen. Acht handen wreven de ogen uit, maar zagen wat ze ook bij de eerste blik al hadden gezien. Een zwarte beer stak voor ons de weg over en verdween met soepele gang, losjes zwaaiende heupen, in de bosjes. Een spoor van onrust bekroop de arme verantwoordelijke ouders. Onze eerste nacht in Peter Lougheed brachten we door op de "overflow", het gebied waar je kunt kamperen als alle campgrounds vol zijn. We aten spaghetti met een restje tomatensaus en een restje groene pesto, gekookt op de geliefde dragonfly aan de oever van het Lower Lake, waar iedereen kwam om te vissen en de vissen in een wijde cirkel om alle dobberende aasjes heen zwommen. Een wat oudere mijnheer, die met zijn ega in een oude Volkswagenbus rondreisde, kwam vriendelijk aanwandelen met kaart in de hand om ons te vertellen waar we waren. Zagen we er zo onvoorbereid uit? Door Jakob en Rebecca werden ze al snel, zoals ieder stel van tussen de ca. 60-75, ingelijfd bij de extended family, en we deelden naast ervaringen, de laatste Albert Heijn ministroopwafeltjes en het geklop en getik van de een of andere hier zeldzame Crested Woodpecker. De schemer viel en wij begonnen allengs aan onze eerste nacht in berenland. Ook ontdekten we dat we onze koplampen vergeten waren, en daagde langzaam het besef dat we de zo zorgvuldig voorbereide checklist niet gechecked hadden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten