Splitting image

De afgelopen week was een doorgaande stroom van gebeurtenissen en indrukken, voor zowel J als mij. J is twee dagen volledig ondergedompeld in zijn "oude" school. Dinsdagmorgen zei ik nog "daaaag" maar zag hem al niet meer, en trapte daarna enigszins confuus op een typische Nederlandse heren "nurdbike", zoals zo fijnzinnig aangeduid door mijn Canadese collega, richting Utrecht CS. Het was even wennen in het verkeer op de drukke Burgemeester Reigerstraat, met fietsers, bussen en auto's aan alle kanten. In de buurt van de bouwput genaamd stationsgebied werd de situatie bijna overweldigend, maar de jarenlange ervaring in het Utrechtse stadsverkeer deed zich gelden en met alle voelsprieten uitgestoken kwam ik veilig aan in de stationsrestauratie voor een weldadig werkoverleg:


Op woensdag was het voor J spelen spelen spelen en voor mij praten praten praten, met als veilige en vertrouwde thuishaven, en uitzicht op ons "oude huis", de vier Sunnies:


Donderdag was voor J weer een schooldag, lunchen bij vriend M en na school spelen bij vriend J samen met vriend S, inclusief een klein knikkerdrama. Ik bracht mijn tijd door in het Educatorium, tot we in de avond richting Utrecht-noord vertrokken, om het staartje van de week bij zus M en haar spinnewiel door te brengen.


Inmiddels viel de regen met bakken uit de hemel, doorkruiste ik Utrecht van noord naar zuid, oost naar west op nurdbike in oude regenjas, kocht J samen met zus M een warme paardenworst bij Slagerij v. B. en wroetten ze daarna samen in de Utrechtse klei van volkstuincomplex X, speelde J daarna bij vriend D, met een klein drama op de stoep leidend tot dikke buil op het hoofd, en fietsten we vervolgens weer terug naar Utrecht noord, naar ons eten. Zaterdagochtend voor terugbrengen van de nurdbike nog even een ommetje langs de opslag, alwaar baliemedewerker W er nog precies zo zat als we hem een jaar geleden achter gelaten hadden. Onderwijl was J met zus M en vriend F richting markt in Woerden vertrokken, voor een oudhollandse pannenkoek.

En toen, in mijn eentje staand voor onze spullen, was er een moment van bezinning. De radio speelde zachtjes op de achtergrond, geen mens te bekennen, alleen ik, de spullen, en de herinnering aan hoe we dit een jaar geleden opgestapeld hadden. De stoelen, een paar boektitels, de oude globe en microscoop ...



Na even aan de bank geroken, de vingertoppen over het koelkastdeurtje en een blik op de A2 geworpen te hebben, draaide ik me om, keek de witte gang in naar de toekomst en deed het deurtje naar het verleden, deze weken ook weer heden, dicht.