Na het geslenter in Nevada City en het gerij op zoek naar een kampeerplaats en het gekampeer op een invalidenplek, rees de behoefte aan wat wilders: een back-country tocht naar het riviertje met de illustere naam Hellroaring. Yellowstone is in de zomer een moordend druk park, maar 90% van het publiek Yellowstone rijdt rond en stapt uit bij de aangegeven punten waar op een bepaalde tijd een geiser sproeit, maakt een paar foto's en stapt weer in. Gelukkig is Yellowstone is ook vooral een heel erg groot park, met heel veel land waar geen auto komen kan en heel veel grizzly beren, het grote agressievere broertje van de ons zo bekende zwarte beer. Ook zijn de wolven succesvol heringetreden vanuit Alberta, en schuimen in packs van soms wel 30 stuks de buurt af, geleid door het alfa mannetje met aan zijn zijde het alfa vrouwtje. En natuurlijk lopen er wat kuddes met bisons, elanden en poema's. En zodra je even van de weg afgaat, ben je snel alleen. We dalen daarvoor eerst af en steken via een hangbrug de Yellowstone (river) over, en laten daarmee het publiek achter ons.
Daarna lopen we door een behoorlijk open en overzichtelijk terrein, droog en warm, met veel wilde salie. We pauzeren bij een back-country kampeerplek, met een interessante paalconstructie waar een kampeerder zijn of haar eten omhoog kan slingeren om het veilig te stellen voor beren, aan de Hellroaring, een lieflijk kabbelend riviertje.
We zijn geen grote gevaren tegengekomen, maar de tocht was spannend met voldoende stenen die op beren of bisons leken.
Tegen de avond, op de terugweg naar huis, zien we nog de stronk van een versteende boom en de Tower Falls, belanden we in een verkeersopstopping vanwege een eland die een bad neemt in het Floating Island Lake.
Voor de rust lopen we door het zompige en verende veenachtige terrein rondom de Blacktail Ponds waar niets speciaals te zien is en dus ook geen mensen zijn. Bij het zien van onze rode Jeep aan de kant van de weg gaat een enkeling reflexmatig op de rem staan om geen glimp van een net wegrennende grizzly te missen; maar er zijn louter eendjes. Het avondeten wordt volledig op het vuur gekookt: maiskolven (eerst met schil en al 30-45 minuten in water gedompeld) en gepofte aardappels. Ook de tweede nacht slapen we erg goed op onze invalidenpatch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten