We kenden alleen de stemmen van onze buren op de overflow campsite. Ze waren aangekomen in de late avond en vertrokken bij het ochtendgloren zodat ze net de ranger die kwam controleren wie zich wel en niet geregistreerd had (en betaald), misliepen. Deze ochtend ontbeten we aan de oever van het Upper Lake, waar Jakob en Rebecca meditatief oog in oog met een grondhond of -eekhoorn zaten en ik nog even het water in ging.
Na verplaatsing naar site 14a op de Lower Lake Campground wilden we beginnen aan een wandeling, de zo indrukwekkende genaamde Canadian Mount Everest Expedition Loop. Bij het/de trailhead bleek dat er juist die middag voor die route een zogenaamde "interpretative walk" te zijn. Vreemde ogen, en zeker die van een grote leider die kindvriendelijker is dan (deze) ouders, kunnen soms de daden- en geldingsdrang van onze kinderen tot grote hoogtes doen stijgen, en daarmee het gezeur doen verminderen, en dus sloten we ons aan. Onze grote leider bleek geologe - fonetisch - Keelie. In burger liep een tweede grote leider, Emma, mee die veel van de bloemetjes wist. Rebecca schakelde om naar duckling mode, greep Keelies hand, liet 'm het volgende uur niet meer los en bood zich bij elk interactief punt aan als vrijwilliger. Ze figureerde als laatste Ice Age en de zuid-Pacifische plaat.
We leerden weer eens over het ontstaan van de Rockies, de shallow sea, dachten weer eens aan het probleem van de zeeschelp op de top van de berg, de verschillende laagjes sediment, het herkennen van limestone - (1) neem twee stukken wrijf ze tegen elkaar en ruik zwavel, (2) kerf in met mes, (3) gooi en waterstofzuur over, azijn zou mogelijk ook werken, en wacht op de belletjes -, sandstone, conglomerate, slate en het opbollen van de aardplaten, over elkaar schuiven, eroderen, en nog veel meer. Bij het Lower Lake, paprika's gegrild en couscous gekookt . 's Avonds in het amphitheatre van Elkwood Campground nam Keelie wraak en werd Alexander gestrikt voor een rol in het stuk "All fired up". In een rood-geel schuimrubberen pak zag ik mijn man, als Fire, de tango dansen met een schuimrubberen "cone" van een Lodgepolepine. De cone was ge-exalteerd want deze tango was in feite niets meer of minder dan een voorplantingsscene. De cones van de lodgepolepine openen zich namelijk alleen bij een bosbrand, als de temperatuur flink oploopt. En met dit publiekelijk uitgevoerde overspel eindigde dan dag 2 van onze vakantie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten