Vorige week was het Springbreak. Deze derde Springbreak weten we het precies: Er is te veel sneeuw om te wandelen en er is te weinig sneeuw om te skieen. Misschien is er genoeg water en slush om een nat pak te halen. Wat te doen in de Springbreak?
Toen ik een brugpieper was, met een veel te grote gloednieuwe schooltas en ook nog een collegesjaal, moest ik voor Biologie een project maken. Een boon, een maiskorrel, tarwe en zo nog wat zaden in een potje poten, en dan de vorderingen noteren in beeld en geschrift. Zoals ook mijn herbarium-project op de lagere school, waarbij alle latijnse namen vermeld werden en ik via hekken in tuinen van de buren beland ben, werkte ik ook dit project tot in de puntjes uit.
Ik herinnerde me het wachten, het grote plezier bij het eerste ontspruitende worteltje en later de verbazing en een beetje ontzetting over hoe meedogenloos en nietsontziend een plant kan groeien, en dacht: "dat kunnen wij toch ook". We zetten een paar bonen en linzen in de week, kochten mais en erwtjes om te poten en maakten bakjes met steentjes in het midden voor de stevigheid, keukenpapier en koffiefilters eromheen om het water op te zuigen en de zaden aan de rand zodat we alle vorderingen op de voet konden volgen.
Rebecca maakte etiketjes. Jakob pootte meteen door aan zijn 'destroy' project voor school: zijn opdracht voor school was om in de Springbreak een A4-tje te vernielen, maar zonder vuur te gebruiken en het resultaat mocht niet stinken. Hij heeft een lasagne gemaakt: laagje aarde, laagje papier, laagje aarde met daarin erwtjes en mais, laagje papier en dan weer een laagje aarde, besprenkeld met een fris sausje van water. De hamvraag: Wie vernielt wie?
Inmiddels zijn we bijna twee weken verder en vandaag heb ik met Rebecca haar potje omgepoot want we vreesden dat het in het krap wordende glazen potje een Darwiniaans slagveld zou worden, met verstrengelde wurgende wortels. In vier verschillende potjes groeien nu een bonenplantje, maisplantje, linzenplantje en erwtenplantje, terwijl Jakob's lasagne verder groeit in zijn klaslokaal.
Ik ben in schaken de kampioen van Alberta geworden!!! Ik mag nu zonder te betalen helemaal naar Victoria vliegen in een vliegtuig samen met de andere kampioenen! ik krijg ook nog $100 !! Ik ben erg zenuwachtig. van Jakob
Vorige week was het Springbreak. Deze derde Springbreak weten we het precies: Er is te veel sneeuw om te wandelen en er is te weinig sneeuw om te skieen. Misschien is er genoeg water en slush om een nat pak te halen. Wat te doen in de Springbreak?
Toen ik een brugpieper was, met een veel te grote gloednieuwe schooltas en ook nog een collegesjaal, moest ik voor Biologie een project maken. Een boon, een maiskorrel, tarwe en zo nog wat zaden in een potje poten, en dan de vorderingen noteren in beeld en geschrift. Zoals ook mijn herbarium-project op de lagere school, waarbij alle latijnse namen vermeld werden en ik via hekken in tuinen van de buren beland ben, werkte ik ook dit project tot in de puntjes uit.
Ik herinnerde me het wachten, het grote plezier bij het eerste ontspruitende worteltje en later de verbazing en een beetje ontzetting over hoe meedogenloos en nietsontziend een plant kan groeien, en dacht: "dat kunnen wij toch ook". We zetten een paar bonen en linzen in de week, kochten mais en erwtjes om te poten en maakten bakjes met steentjes in het midden voor de stevigheid, keukenpapier en koffiefilters eromheen om het water op te zuigen en de zaden aan de rand zodat we alle vorderingen op de voet konden volgen. 
Inmiddels zijn we bijna twee weken verder en vandaag heb ik met Rebecca haar potje omgepoot want we vreesden dat het in het krap wordende glazen potje een Darwiniaans slagveld zou worden, met verstrengelde wurgende wortels. In vier verschillende potjes groeien nu een bonenplantje, maisplantje, linzenplantje en erwtenplantje, terwijl Jakob's lasagne verder groeit in zijn klaslokaal.
